ปัญ‌ญา‌จารย์ 4:2-8 TH1971

2 เพราะ​ฉะนั้น​ข้าพ‌เจ้า​แสดง​ความ​ยินดี​ว่า คน​ตาย​ที่​ตาย​ไป​แล้ว​มี​โชค​ดี‍กว่า​คน​เป็น​ที่​ยัง​เป็น​อยู่

3 เออ คน​ที่​ยัง​ไม่​เป็น​มา ที่​ไม่​เห็น​การ​ชั่ว​ที่​อุบัติ​ขึ้น​ภาย‍ใต้​ดวง​อา‌ทิตย์ ก็​ยิ่ง​ดี‍กว่า​คน​ทั้ง​สอง​จำ‌พวก​นั้น

4 แล้ว​ข้าพ‌เจ้า​เห็น​ว่า​บรร‌ดา​การ​งาน​ตราก‌ตรำ และ​บรร‌ดา​ฝี‍มือ​ใน​การ​งาน​มา​จาก​ความ​ริษ‌ยา ของ​คน​ที่​มี​ต่อ​เพื่อน‍บ้าน​ของ​ตน นี่​ก็​อนิจ‌จัง​ด้วย คือ​กิน‍ลม‍กิน‍แล้ง

5 คน​โง่​งอ​มือ และ​กิน​เนื้อ​ของ​ตน‍เอง

6 ความ​สงบ‍สุข​กำ‍มือ​หนึ่ง​ยัง​ดี‍กว่า​การ​งาน​ตราก‌ตรำ​สอง​กำ‍มือ และ​การ​กิน‍ลม‍กิน‍แล้ง

7 แล้ว​ข้าพ‌เจ้า​เห็น​อนิจ‌จัง​ภาย‍ใต้​ดวง​อา‌ทิตย์​อีก

8 คือ คน​หนึ่ง​อยู่​ตัว​คน​เดียว ไม่‍มี​บุตร​หรือ​พี่‍น้อง แต่​เขา​ทำ​การ​งาน​ไม่​หยุด​หย่อน ตา​ของ​เขา​ไม่​เคย​อิ่ม​ความ​มั่ง‍คั่ง เขา​ไม่​เคย​คิด​ว่า “ข้า​ตราก‌ตรำ​ทำ‍งาน​และ​ตัว​ข้า​อดๆ​อยากๆ​เพื่อ​ผู้​ใด” นี่​ก็​อนิจ‌จัง​ด้วย​และ​เป็น​เรื่อง​สา‌มานย์