ปัญ‌ญา‌จารย์ 11 TH1971

ความ​ประ‌พฤติ​ของ​คน​มี​ปัญ‌ญา

1 จง​โยน​ขนม‍ปัง​ของ​เจ้า​ลง​บน​น้ำอีก​หลาย​วัน​เจ้า​จะ​พบ​มัน​ได้

2 จง​ปัน​ส่วน​หนึ่ง​ให้​แก่​คน​เจ็ด​คน เออ ถึง​แปด​คน​ก็​ให้​เถอะเพราะ​เจ้า​ไม่​ทราบ​ว่า สิ่ง​สา‌มานย์​อย่าง‍ใด​จะ​บัง‍เกิด​ขึ้น​บน​พื้น​แผ่น‍ดิน

3 ถ้า​บรร‌ดา​เมฆ​มี​ฝน​อยู่​เต็มมัน​ก็​จะ​เท​หมด​ลง​มา​บน​แผ่น‍ดิน​โลกและ​ถ้า​ต้น‍ไม้​ล้ม​ลง​ทาง​ใต้​หรือ​ทาง​เหนือมัน​ล้ม​ลง​ตรง‍ไหน​มัน​ก็​นอน​อยู่​ตรง‍นั้น

4 ผู้​ใด​มัว​สัง‌เกต​ลม​ก็​จะ​ไม่​หว่าน​พืชและ​ผู้​ที่​มอง​เมฆ​ก็​จะ​ไม่​เกี่ยว​ข้าว

5 เจ้า​ไม่​ทราบ​ทาง​ลม​ว่า​ไป​ทาง​ไหน และ​กระ‌ดูก​มี​ขึ้น​ใน​มด‍ลูก​ของ​หญิง​ที่​มี​ครรภ์​อย่าง‍ไร​ฉัน‍ใด เจ้า​ก็​จะ​ไม่​ทราบ​ถึง​กิจ‍การ​ของ​พระ‍เจ้า​ผู้​ทรง กระ‌ทำ​สิ่ง​สาร‌พัด​ฉัน‍นั้น

6 เวลา‍เช้า​เจ้า​จง​หว่าน​พืช​ของ​เจ้า​และ​พอ เวลา​เย็น​ก็​อย่า​หด​มือ​ของ​เจ้า​เสีย เพราะ​เจ้า​หา​ทราบ​ไม่​ว่า​การ​ไหน​จะ​เจริญ การ​นี้​หรือ​การ​นั้น หรือ​การ​ทั้ง‍สอง​จะ​เจริญ​ดี​เหมือน​กัน

7 แสง‍สว่าง​เป็น​ที่​ชื่น‍ใจ และ​การ​ที่​นัยน์ตา​เห็น​ดวง‍ตะวัน​ก็​เป็น​ที่​ชื่น‍บาน

8 เออ ถ้า​คน​ใด​มี​ชีวิต​อยู่​ได้​ตั้ง​หลาย​ปี จง​ให้​เขา​เปรม‍ปรีดิ์​ใน​ปี​เดือน​เหล่า‍นั้น แต่​ให้​เขา​ระลึก​ถึง​ว่า วัน​มืด​ก็​มี​มาก บรร‌ดา​เหตุ‍การณ์​ที่​เกิด​ขึ้น​มา​นั้น​ก็​อนิจ‌จัง

แนะ‍นำ​เยาว‌ชน

9 โอ เยาว‌ชน จง​เปรม‍ปรีดิ์​ใน​ปฐม‍วัย​ของ​เจ้า และ​ให้​จิต‍ใจ​ของ​เจ้า​กระ‌ทำ​ตัว​เจ้า​ให้​ร่า‍เริง​ใน​ปฐม‍วัย ของ​เจ้า เจ้า​จง​ดำ‌เนิน​ใน​ทาง​แห่ง​ใจ​ของ​เจ้า​และ​ตาม​สาย‍ตา​ของ​เจ้า แต่​จง​ทราบ​ว่า​เนื่อง​ด้วย​กิจ‍การ​งาน​ทั้ง‍ปวง​เหล่า‍นี้ พระ‍เจ้า​จะ​ทรง​นำ​เจ้า​เข้า​มา​ถึง​การ‍พิพาก‌ษา

10 จง​ตัด​ความ​เศร้า‍หมอง​เสีย​จาก​ใจ​ของ​เจ้า และ​จง​สลัด​ความ​เจ็บ‍ปวด​เสีย​จาก​เนื้อ‍หนัง​ของ เจ้า​เพราะ​ความ​หนุ่ม​สาว​และ​วัย‍ฉกรรจ์​นั้น​เป็น​อนิจ‌จัง

บท

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12