เลวี‌นิติ 25:46-52 TH1971

46 เจ้า​จะ​ทำ​พินัย‍กรรม​ยก​เขา​ให้​แก่ บุตร‍หลาน​ของ​เจ้า​ให้​เป็น​มร‌ดก​แก่​เขา​เป็น​กรรม‍สิทธิ์ เป็น​นิตย์​ก็​ได้ เจ้า​ใช้​เขา​ได้​อย่าง​ทาส แต่​เจ้า​ทั้ง‍หลาย​อย่า​ปก‍ครอง​พี่‍น้อง​คน​อิส‌รา‌เอล​ด้วย ความ​รุน‍แรง

47 “ถ้า​คน​ต่าง‍ด้าว​หรือ​คน​ที่​อา‌ศัย​อยู่​กับ​เจ้า​มั่ง‍มี​ขึ้น และ​พี่‍น้อง​ของ​เจ้า​ที่​อยู่​กับ​เขา​ยาก‍จน​ลง และ​ขาย‍ตัว​ให้​แก่​คน​ต่าง‍ด้าว​หรือ​ผู้​ที่​อา‌ศัย​อยู่​กับ เจ้า​นั้น​หรือ​ขาย​ให้​แก่​ญาติ​คน​หนึ่ง​คน​ใด​ของ​คน​ต่าง‍ด้าว​นั้น

48 เมื่อ​เขา​ขาย‍ตัว​แล้ว​ก็​ให้​มี​การ​ไถ่‍ถอน คือ​พี่‍น้อง​คน​หนึ่ง​คน​ใด​ของ​เขา​ทำ​การ​ไถ่‍ถอน​เขา​ได้

49 หรือ​ลุง​หรือ​ลูก‍พี่​ลูก‍น้อง​จะ​ทำ​การ​ไถ่‍ถอน​เขา​ก็​ได้ หรือ​ญาติ‍สนิท​ของ​ตระ‌กูล​ของ​เขา จะ​ไถ่‍ถอน​เขา​ก็​ได้ หรือ​ถ้า​เขา​มั่ง‍มี​ขึ้น เขา​จะ​ไถ่‍ถอน​ตัว​เอง​ก็​ได้

50 ให้​ผู้​ที่​ขาย‍ตัว​คิด​กับ​ผู้​ที่​รับ​ซื้อ​ตัว​เขา​ไป​ว่า เขา​ได้​ขาย‍ตัว​กี่​ปี​จึง​ถึง​ปี​เสียง​เขา‍สัตว์ ค่า‍ตัว​ของ​เขา​เป็น​ค่า​ตาม​จำ‌นวน​ปี เวลา​ที่​เขา​อยู่​กับ​เจ้า​ของ​ตัว​เขา​นั้น​คิด​ตาม​เวลา​ของ​ลูก‍จ้าง

51 ถ้า​มี​เวลา​อีก​หลาย​ปี เขา​ต้อง​ชำระ​เงิน​คืน​เท่า​ค่า​ปี​ที่​เหลือ​อยู่ นับ​เป็น​ค่า​ไถ่‍ถอน​ตัว​เขา

52 ถ้า​ยัง​เหลือ​น้อย​ปี​จะ​ถึง​ปี​เสียง​เขา‍สัตว์ ก็​ให้​ผู้​ขาย‍ตัว​คิด​กับ​ผู้​ซื้อ​ตัว​ไว้ คิด​เงิน​ตาม​จำ‌นวน​ปี​ที่​เขา​ควร​จะ​รับ‍ใช้​คืน เป็น​เงิน​ค่า​ไถ่‍เขา