1 “ถ้าผู้ใดกระทำความ ผิดในข้อที่ได้ยินคำให้สาบานตัวเป็นพยาน และแม้ว่าเขาเป็นพยาน โดยที่เขาเห็นหรือรู้เรื่องก็ตาม แต่เขาไม่ยอมให้การเป็นพยาน เขาต้องรับความผิด
2 หรือผู้หนึ่งผู้ใดแตะต้องสิ่งที่เป็นมลทิน จะเป็นซากสัตว์ป่าที่มลทิน หรือซากสัตว์เลี้ยงที่มลทิน หรือซากสัตว์เล็กๆที่มีมากที่เป็นมลทิน โดยไม่ทันรู้ตัว เขาจึงเป็นคนมีมลทิน เขาก็มีกรรมบาป
3 ถ้าเขาแตะต้องมลทินของคน จะเป็นสิ่งใดๆ ซึ่งเป็นมลทินอันเป็นสิ่งที่กระทำให้คนนั้นเป็นมลทิน โดยเขาไม่รู้ตัว เมื่อเขารู้เข้าแล้วเขาก็มีกรรมบาป
4 ถ้าคนหนึ่งคนใดเผลอตัวกล่าว คำสาบานว่าจะกระทำชั่วหรือดี หรือเผลอตัวกล่าวคำสาบานใดๆ และเขากระทำโดยไม่ทันรู้ตัว เมื่อเขารู้สึกตัวแล้วในประการใดก็ตาม เขาก็มีกรรมบาป
5 เมื่อผู้หนึ่งผู้ใดกระทำกรรมบาปใดๆที่กล่าวมานี้ ก็ให้เขาสารภาพความผิดที่เขาได้กระทำ
6 และให้เขานำเครื่องบูชาไถ่กรรมบาปมาถวายแด่พระเจ้า เพราะบาปซึ่งเขาได้กระทำนั้น เครื่องบูชานั้นจะเป็นสัตว์ตัวเมียจากฝูง คือลูกแกะหรือแพะ ก็เป็นเครื่องบูชาไถ่บาปได้ ดังนี้ปุโรหิตจะทำการลบมลทินบาปให้เขา เพราะเขาทำบาป
7 “ถ้าเขาไม่สามารถถวายลูกแกะตัวหนึ่ง ก็ให้เขานำนกเขาสองตัวหรือนกพิราบหนุ่มสองตัว นกตัวหนึ่งเป็นเครื่องบูชาไถ่บาป และนกอีกตัวหนึ่งเป็นเครื่องเผาบูชา ให้เป็นเครื่องบูชาไถ่กรรมบาปถวายแด่พระเจ้า ล้างความผิดที่เขาได้กระทำไป