1 ผู้โจมตีได้ขึ้นมาต่อสู้กับเจ้าแล้วจงเข้าประจำป้อม จงเฝ้าทางไว้จงคาดเอวไว้ จงรวมกำลังไว้ให้หมด
2 (เพราะว่าพระเจ้าทรงกระทำให้ความโอ่อ่าตระการของยาโคบกลับสู่สภาพเดิมอย่างกับความโอ่อ่าตระการของอิสราเอลเพราะว่าพวกปล้นได้ปล้นเอาไปและได้ทำลายกิ่งก้านของเขาให้พินาศ)
3 โล่ของทหารหาญนั้นสีแดงและทหารของเขาก็แต่งกายสีแดงเข้มในวันเตรียมพร้อมรถรบก็แวบวาบดังคบเพลิงและม้าศึกก็ผาดโผนไปมา
4 รถรบห้อไปตามถนนมันรีบไปรีบมาที่ลานเมืองส่องแสงราวกับคบเพลิงและพุ่งไปอย่างสายฟ้าแลบ
5 นายทหารถูกเรียกตัวเขาก็สะดุดเมื่อเขาเดินไปเขารีบตรงไปที่กำแพงเมืองมีเพิงกันอาวุธตั้งขึ้น
6 ประตูที่แม่น้ำเปิดแล้วที่พระราชวังก็อลหม่าน
7 พระนางถูกเปลื้องเครื่องทรง เขาจับพระนางเอาไปบรรดาสาวใช้ก็โอดครวญเสียงนางโศกเศร้าอย่างเสียงนกพิราบตีอกชกใจของตน
8 นีนะเวห์ก็เหมือนสระน้ำที่น้ำไหลออกมาเขาทั้งหลายร้องว่า “หยุด หยุด”แต่ก็ไม่มีใครหันกลับ
9 ปล้นเอาเงินซิปล้นเอาทองคำมีทรัพย์สมบัติมากมายไม่รู้สิ้นสุดมีของมีค่าทุกอย่างเป็นทรัพย์มั่งคั่ง
10 เริศร้าง ความเริศร้าง และความพินาศจิตใจก็ละลายไปและหัวเข่าก็สั่นบั้นเอวก็ปวดร้าวไปหมดใบหน้าทุกคนซีดเซียว
11 ที่ของสิงห์อยู่ที่ไหนคือถ้ำของสิงห์หนุ่มที่ที่สิงห์เคยเดินเข้าไปที่ที่ลูกของมันเคยอยู่ ไม่มีผู้ใดไปรบกวนได้
12 สิงห์นั้นได้ฉีกอาหารให้ลูกของมันพอกินและได้คาบคอเหยื่อมาให้เหล่าเมียของมันมันสะสมเหยื่อเต็มถ้ำและสะสมเนื้อที่ฉีกแล้วเต็มรัง
13 พระเจ้าจอมโยธาตรัสว่า ดูเถิด เราต่อสู้เจ้า เราจะเผารถรบของเจ้าให้เป็นควัน และดาบจะสังหารสิงห์หนุ่มของเจ้า เราจะกำจัดเหยื่อของเจ้าเสียจากโลก และจะไม่มีใครได้ยินเสียงผู้สื่อสารของเจ้าอีก