12 เอซาวพูดว่า “ให้เราเก็บเต็นท์ออกเดินไปกันเถิด ข้าจะนำหน้าเจ้า”
13 แต่ยาโคบตอบเขาว่า “ใต้เท้าย่อมทราบอยู่แล้วว่าเด็กๆของข้าพเจ้านั้นอ่อนแอ ข้าพเจ้ายังเป็นกังวล ถึงฝูงแพะแกะและโคที่มีลูกอ่อนยังกินนมอยู่ ถ้าจะต้อนให้เดินเกินไปสักวันหนึ่งฝูงสัตว์ก็จะตายหมด
14 ขอใต้เท้าล่วงหน้าผู้รับใช้ของท่านไปก่อนเถิด ข้าพเจ้าจะตามไปช้าๆ ตามกำลังของสัตว์ซึ่งอยู่ข้างหน้าข้าพเจ้า และตามกำลังของเด็ก จนกว่าข้าพเจ้าจะไปพบใต้เท้าที่เสอีร์”
15 เอซาวจึงกล่าวว่า “ถ้าเช่นนั้นให้คนที่มากับเราไปกับเจ้าบ้าง” ยาโคบตอบว่า “ไม่จำเป็นเลย ขอให้ข้าพเจ้าได้รับความเอ็นดูจากใต้เท้าก็พอแล้ว”
16 ในวันนั้น เอซาวก็กลับไปถึงเสอีร์
17 ส่วนยาโคบเดินทางไปถึงสุคคท เขาสร้างบ้านอยู่ที่นั่น และสร้างเพิงให้สัตว์ของเขา ฉะนั้นเขาจึงเรียกที่นั้นว่า สุคคท
18 ยาโคบเดินทางจากปัดดานอารัมมาถึงเมืองเชเคม ในแคว้นคานาอันอย่างปลอดภัย เขาตั้งเต็นท์อยู่หน้าเมืองนั้น