4 และตรัสแก่พ่อว่า ‘เราจะให้เจ้ามีลูกดกทวียิ่งขึ้นและเราจะทำให้ เจ้าเป็นชนชาติหลายชาติ และจะยกดินแดนนี้ให้แก่พงศ์พันธุ์ของเจ้าเป็นกรรมสิทธิ์ เป็นนิตย์’
5 ส่วนบุตรทั้งสองของเจ้าที่เกิดแก่เจ้าในประเทศอียิปต์ ก่อนพ่อมาหาเจ้าในอียิปต์ก็เป็นบุตรของเรา เอฟราอิมและมนัสเสห์จะต้องเป็นของพ่อเหมือนรูเบน และสิเมโอน
6 ส่วนบุตรของเจ้าที่เกิดมาภายหลังจะนับเป็นบุตรของเจ้า เขาจะได้ชื่อตามพี่ชายในการรับมรดกของเขา
7 เมื่อพ่อจากปัดดานมา ก็เศร้าใจที่ราเชลสิ้นชีวิตในแคว้นคานาอันขณะอยู่ตาม ทางยังห่างจากเอฟราธาห์ แล้วเราได้ฝังศพไว้ริมทางไปเอฟราธาห์ (คือเบธเลเฮม)”
8 อิสราเอลเห็นบุตรทั้งสองของโยเซฟจึงถามว่า “นี่ใคร”
9 โยเซฟตอบบิดาว่า “นี่เป็นบุตรที่พระเจ้าประทานแก่ลูกในเมืองนี้” อิสราเอลจึงว่า “ขอเจ้าพาบุตรทั้งสองเข้ามาเพื่อเราจะได้ให้พรแก่เขา”
10 ตาของอิสราเอลมืดมัวไปเพราะชรา มองอะไรไม่เห็น โยเซฟพาบุตรเข้ามาใกล้บิดา อิสราเอลก็จุบกอดเขา