ปัญ‌ญา‌จารย์ 10:14-20 TH1971

14 คน​เขลา​พูด​มาก​ซ้ำ‍ซากมนุษย์​หา​รู้​ไม่​ว่า​เหตุ​อัน​ใด​จะ​บัง‍เกิด​ขึ้นใคร​เล่า​จะ​บอก​เขา​ได้​ว่า​มี​อะไร​เกิด​ขึ้น​เมื่อ​เขา​ล่วง​ไป

15 การ‍งาน​ของ​คน​เขลา​กระ‌ทำ​ให้​เขา​เหน็ด‍เหนื่อยด้วย​ว่า​เขา​ไม่​รู้‍จัก​ทาง​ที่​จะ​เข้า​ไป​ใน​กรุง

16 โอ บ้าน‍เมือง​เอ๋ย วิบัติ​แก่​เจ้า​เมื่อ​กษัตริย์​ของ​เจ้า​เป็น​เด็กและ​เจ้า‍นาย​ทั้ง‍หลาย​ของ​เจ้า​มี​การ​เลี้ยง​กัน​สนุก‍สนาน​แต่​เช้า

17 โอ บ้าน‍เมือง​เอ๋ย ความ​สำ‌ราญ​จะ​มี​แก่​เจ้า เมื่อ​กษัตริย์​ของ​เจ้า​เป็น​เชื้อ​ขุน‌นางและ​เจ้า‍นาย​ของ​เจ้า​มี​การ​เลี้ยง​ตาม​กาละ​เทศะเพื่อ​จะ​มี​กำ‌ลัง‍วัง‍ชา มิ​ใช่​จะ​ดื่ม​ให้​มึน‍เมา

18 เพราะ​ความ​ขี้‍เกียจ หลัง‍คา​จึง​หัก‍พัง​ลงและ​เพราะ​ความ​เกียจ‍คร้าน​เรือน​จึง​รั่ว​เฉอะ‍แฉะ

19 เขา​ทำ​อา‌หาร​ไว้​เพื่อ​ให้​คน​หัวเราะและ​เหล้า‍องุ่น​ทำ​ให้​ชีวิต​ชื่น‍บานและ​เงิน​ก็​จัด​ให้​ได้​ทุก​อย่าง

20 อย่า​แช่ง‍ด่า​พระ‍รา‌ชา เออ แม้​แต่​คิด​แช่ง‍ด่า​ใน​ใจ​ก็​อย่า​เลยและ​อย่า​แช่ง​คน​มั่ง‍มี​ที่​ใน​ห้อง‍นอน​ของ​เจ้าเพราะ​นก​ใน​อา‌กาศ​จะ​คาบ​เสียง​ของ​เจ้า​ไปหรือ​ตัว​ที่​มี​ปีก​จะ​เล่า​เรื่อง​นั้น