5 เออ เขาทั้งหลายกลัวที่สูง และสิ่งน่า สยดสยองก็อยู่ในหนทาง ต้นอัลมันด์มีดอก และตั๊กแตนโมเป็นภาระ ความปรารถนาก็ประลาตไปเสีย เพราะมนุษย์กำลังไปบ้านอันถาวรของเขา ส่วนผู้ไว้ทุกข์ก็เวียนไปมาตามถนน
6 ก่อนที่สายเงินจะขาด หรือชามทองคำจะบรรลัย หรือเหยือกน้ำจะแตกเสียที่น้ำพุ หรือล้อจะหักเสีย ณ ที่ขังน้ำ
7 และผงคลีกลับไปเป็นดินอย่างเดิม และจิตวิญญาณกลับไปสู่พระเจ้าผู้ประทานให้มานั้น
8 ปัญญาจารย์ว่า อนิจจัง อนิจจัง สารพัดก็อนิจจัง
9 นอกจากท่านเป็นคนฉลาดแล้ว ปัญญาจารย์ยังสอนความรู้ให้ประชาชนอีกด้วย เออ ท่านพิเคราะห์ ท่านค้นคว้า และท่านเรียบเรียงสุภาษิต
10 ปัญญาจารย์เสาะหาถ้อยคำที่เพราะหูและท่านเขียน ถ้อยคำแห่งความจริงไว้อย่างเที่ยงตรง
11 ถ้อยคำของนักปราชญ์เป็นประดุจปฏัก และถ้อยคำที่ท่านเมษบาลรวบรวมไว้ก็ตรึงแน่นอย่างตะปู