1 พระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า “เราจะนำภัยพิบัติมาสู่ฟาโรห์ และอียิปต์อีกอย่างเดียว หลังจากนั้นเขาจะปล่อยพวกเจ้าไปจากที่นี่ เมื่อเขาให้พวกเจ้าไปคราวนี้ เขาจะขับไล่พวกเจ้าออกไปทีเดียว
2 บัดนี้เจ้าจงสั่งให้ประชาชนทั้งปวง ให้ผู้ชายผู้หญิงทุกคน ขอเครื่องเงินเครื่องทองจากเพื่อนบ้านของตน”
3 พระเจ้าทรงให้ประชาชนเป็นที่ถูกอกถูกใจชาวอียิปต์ ยิ่งกว่านั้นโมเสสเป็นที่นับถือมากในประเทศอียิปต์ ทั้งต่อหน้าข้าราชการและต่อหน้าพลเมืองทั้งปวง
4 โมเสสประกาศว่า “พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า ‘เวลาประมาณเที่ยงคืน เราจะออกไปท่ามกลางอียิปต์
5 และพวกลูกหัวปีทั้งหมดในแผ่นดินอียิปต์ ตั้งแต่ราชบุตรหัวปีของฟาโรห์ ผู้ประทับบนพระที่นั่ง จนถึงบุตรหัวปีของทาสหญิง ซึ่งโม่แป้ง ทั้งลูกหัวปีของสัตว์เดียรัจฉานด้วยจะต้องตาย
6 แล้วจะมีการพิลาปร้องไห้ทั่วแผ่นดินอียิปต์ อย่างที่ไม่เคยมีมาแต่ก่อน และต่อไปภายหน้าก็จะไม่มีอีกเลย’
7 ฝ่ายคนหรือสัตว์ของชนชาติอิสราเอลทั้งปวง จะไม่มีแม้แต่เสียงสุนัขขู่ เพื่อให้ทราบว่าพระเจ้าทรงกระทำต่อชาวอียิปต์ ต่างกับชนชาติอิสราเอล
8 ข้าราชการของท่านจะลงมาหาเรา กราบลงต่อหน้าเรากล่าวว่า ‘ขอท่านกับพรรคพวกไปเสียจากที่นี่เถิด’ หลังจากนั้นเราก็จะออกไป” โมเสสทูลลาฟาโรห์ไปด้วยความโกรธยิ่งนัก
9 แล้วพระเจ้าตรัสตอบโมเสสว่า “ฟาโรห์จะไม่เชื่อฟังเจ้า เพื่ออัศจรรย์ของเราจะได้เพิ่มขึ้นอีกในแผ่นดินอียิปต์”
10 โมเสสกับอาโรนก็ได้กระทำอัศจรรย์เหล่านั้นต่อ พระพักตร์ฟาโรห์ และพระเจ้าทรงกระทำให้พระทัยของฟาโรห์แข็งกระด้างไป ท่านจึงไม่ยอมปล่อยชนชาติอิสราเอลให้ออกไปจาก แผ่นดินของท่าน