อพ‌ยพ 22:4-10 TH1971

4 ถ้า​จับ​ของ​ที่​ลัก​ไป​นั้น​ได้​อยู่​ใน​มือ​ของ​เขา จะ​เป็น​โค​ก็​ดี หรือ​ลา​ก็​ดี หรือ​แกะ​ก็​ดี ซึ่ง​ยัง​เป็น​อยู่ ขโมย​นั้น​ต้อง​ให้​ค่า​ชด‍ใช้​เป็น​สอง​เท่า

5 “ผู้​ใด​ปล่อย​ให้​สัตว์​กิน​ของ​ใน​นา​หรือ​ใน​สวน‍องุ่น​เสีย​ไป หรือ​ปล่อย​สัตว์​ของ​ตน แล้ว​มัน​ไป​กิน​ใน​นา​ของ​ผู้​อื่น​เขา​ต้อง​ให้​ค่า​ชด‍ใช้ โดย​ให้​ของ​ที่​ดี​ที่‍สุด​ใน​นา​ของ​ตน และ​ของ​ที่​ดี​ที่‍สุด​ใน​สวน‍องุ่น​ของ​ตน​เป็น​ค่า​เสียหาย

6 “ถ้า​จุด​ไฟ​ที่​กอง‍หนาม และ​ไฟ​ลาม​ไป​ติด​กอง‍ข้าว หรือ​ติด​ต้น‍ข้าว​ซึ่ง​มิ‍ได้​เกี่ยว หรือ​ติด​ทุ่ง‍นา​ให้​ไหม้​เสีย ผู้​ที่​จุด​ไฟ​นั้น​ต้อง​ใช้​ค่า​เสียหาย​เต็ม​จำ‌นวน

7 “ถ้า​ผู้​ใด​ฝาก‍เงิน​หรือ​สิ่ง‍ของ​ไว้​กับ​เพื่อน‍บ้าน แล้ว​ของ​นั้น​ถูก​ขโมย​ลัก​ไป​จาก​เรือน​ผู้​นั้น ถ้า​จับ​ขโมย​ได้ ขโมย​ต้อง​ใช้​แทน​เป็น​สอง​เท่า

8 ถ้า​จับ​ขโมย​ไม่‍ได้ จง​ให้​เจ้า‍ของ​เรือน​มา​เฝ้า​พระ‍เจ้า เพื่อ​จะ​ดู​ว่า มือ​ของ​ตน​เอง​ได้​ลัก​สิ่ง​ของ​ของ​เพื่อน‍บ้าน​นั้น​หรือ‍ไม่

9 “ใน​คดี​ฟ้อง‍ร้อง​ทุก​อย่าง จะ​เป็น​เรื่อง​โค ลา แกะ หรือ​เสื้อ‍ผ้า หรือ​เรื่อง​สิ่ง‍ของ​ใดๆ​ที่​หาย​ไป ถ้า​มี​คน​มา​อ้าง​ว่า สิ่ง​นี้​สิ่ง​นั้น​เป็น​ของ​ตน จง​นำ​คดี​ของ​คู่‍ความ​นั้น​ไป​เฝ้า​พระ‍เจ้า พระ‍เจ้า​ทรง​ตัด‍สิน​ว่า​ผู้​ใด​ผิด ผู้​นั้น​จะ​ต้อง​ใช้​ค่า​ชด‍ใช้​เป็น​สอง​เท่า

10 “ถ้า​ผู้​ใด​ฝาก​ลา​หรือ​โค หรือ​แกะ​หรือ​สัตว์​ใดๆ​ไว้​กับ​เพื่อน‍บ้าน และ​สัตว์​นั้น​เกิด​ตาย​ลง หรือ​เป็น​อัน‌ตราย หรือ​มี​ผู้​ไล่‍ต้อน​ไป​จาก​บ้าน​นั้น​โดย​ไม่‍มี​ใคร​เห็น