7 “เราได้ยับยั้งฝนไว้เสียจากเจ้าด้วยเมื่อก่อนถึงฤดูเกี่ยวสามเดือนเราให้ฝนตกในเมืองหนึ่งอีกเมืองหนึ่งไม่ให้ฝนนาแห่งหนึ่งมีฝนตกและนาที่ไม่มีฝนก็เหี่ยวแห้ง
8 ดังนั้นชาวเมืองสองสามเมืองก็ดั้นด้นไปหาอีกเมืองหนึ่งเพื่อจะหาน้ำดื่ม และไม่รู้จักอิ่มเจ้าก็ยังไม่กลับมาหาเรา”พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
9 “เราโจมตีเจ้าด้วยให้ข้าวม้านและขึ้นราบรรดาสวนของเจ้า และสวนองุ่นของเจ้าต้นมะเดื่อและต้นมะกอกเทศของเจ้าตั๊กแตนก็มากินเจ้าก็ยังไม่กลับมาหาเรา”พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
10 “เราให้โรคระบาดอย่างที่เกิดในอียิปต์ มาเกิดท่ามกลางเจ้าเราประหารคนหนุ่มของเจ้าเสียด้วยดาบทั้งเอาม้าทั้งหลายของเจ้าไปเสียและกระทำให้ความเน่าเหม็นที่เต็นท์ของเจ้าคลุ้งเข้าจมูกเจ้าเจ้าก็ยังไม่กลับมาหาเรา”พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
11 “เราคว่ำเจ้าเสียบ้างอย่างที่พระเจ้าคว่ำเมืองโสโดมและเมือง โกโมราห์เจ้าเหมือนดุ้นฟืนที่เขาหยิบออกมาจากกองไฟเจ้าก็ยังไม่กลับมาหาเรา” พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
12 “โอ อิสราเอลเอ๋ย เพราะฉะนั้นเราจะต้องกระทำกับเจ้าดังนี้เพราะเราจะต้องกระทำเช่นนี้แก่เจ้าโอ อิสราเอลเอ๋ย จงเตรียมตัวเพื่อจะเผชิญพระเจ้าของเจ้า”
13 เพราะนี่แน่ะ พระองค์ผู้ปั้นภูเขาและสร้างพายุและทรงประกาศพระดำริของพระองค์แก่มนุษย์ผู้ทรงสร้างแสงเงินแสงทองและทรงดำเนินบนที่สูงของพิภพพระนามของพระองค์ คือ พระเยโฮวาห์พระเจ้าจอมโยธา