10 เขาทั้งหลายเกลียดผู้ที่กล่าวเตือนที่ประตูเมืองและเขาทั้งหลายสะอิดสะเอียนผู้ที่พูดความจริง
11 เพราะว่าเขาทั้งหลายเหยียบย่ำคนยากจนและเอาส่วยข้าวสาลีไปเสียจากเขาเจ้าจึงสร้างตึกด้วยศิลาสกัดแต่เจ้าจะไม่ได้อยู่ในตึกนั้นเจ้าทำสวนองุ่นที่ร่มรื่นแต่เจ้าจะไม่ได้ดื่มเหล้าองุ่นจากสวนนั้น
12 เพราะเรารู้ว่าการทรยศของเจ้ามีเท่าใดและบาปของเจ้ามากมายสักเท่าใดเจ้าทั้งหลายผู้ข่มใจคนชอบธรรม ผู้รับสินบนและขับไล่คนขัดสนออกไปเสียจากประตูเมือง
13 เพราะฉะนั้น คนที่มีปัญญาจะนิ่งเสียในเวลาเช่นนั้นเพราะเป็นเวลาชั่วร้าย
14 จงแสวงหาความดี อย่าแสวงหาความชั่วเพื่อเจ้าจะดำรงชีวิตอยู่ได้พระเจ้าจอมโยธาจึงทรงสถิตกับเจ้าดังที่เจ้ากล่าวแล้วนั้น
15 จงเกลียดชังความชั่ว และรักความดีและตั้งความยุติธรรมไว้ที่ประตูเมืองชะรอยพระเจ้าจอมโยธาจะทรงพระกรุณาต่อพงศ์พันธุ์โยเซฟที่เหลืออยู่นั้น
16 เพราะฉะนั้น พระเจ้าจอมโยธาพระเจ้าตรัสดังนี้ว่า“ตามลานเมืองจะมีการร่ำไห้และตามถนนหนทางจะมีคนพูดว่า ‘อนิจจาเอ๋ย อนิจจาเอ๋ย’เขาจะร้องเรียกชาวนาให้ไว้ทุกข์และให้ผู้ชำนาญเพลงโศกร้องโอดครวญ