2 เมื่อตั๊กแตนกินหญ้าในแผ่นดินนั้นหมดแล้ว ข้าพเจ้าจึงว่า“ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงให้อภัยยาโคบจะตั้งอยู่ได้อย่างไรเขาเล็กนิดเดียว”
3 เกี่ยวด้วยเรื่องนี้พระเจ้าทรงกลับพระทัยพระเจ้าตรัสว่า “จะไม่เป็นไปอย่างนี้”
4 พระเจ้าทรงสำแดงแก่ข้าพเจ้าอย่างนี้ว่า ดูเถิด พระเจ้าทรงเรียกให้มีการสู้ความด้วยไฟ และไฟได้เผาผลาญมหาสมุทรใหญ่และกินแผ่นดินเสีย
5 ข้าพเจ้าจึงทูลว่า“ข้าแต่พระเจ้า ขอพระองค์ทรงยับยั้งไว้ยาโคบจะตั้งอยู่ได้อย่างไรเขาเล็กนิดเดียว”
6 เกี่ยวด้วยเรื่องนี้พระเจ้าทรงกลับพระทัยพระเจ้าตรัสว่า “จะไม่เป็นไปอย่างนั้นด้วย”
7 พระองค์ทรงสำแดงแก่ข้าพเจ้าว่า ดูเถิด พระเจ้าประทับยืนอยู่ที่ข้างกำแพงสร้างด้วยใช้สายดิ่ง มีสายดิ่งอยู่ในพระหัตถ์
8 และพระเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า “อาโมสเอ๋ย เจ้าเห็นอะไร” และข้าพเจ้าทูลว่า “สายดิ่งเส้นหนึ่งพระเจ้าข้า” แล้วพระเจ้าตรัสว่า“ดูเถิด เรากำลังเอาสายดิ่งจับท่ามกลางอิสราเอลประชากรของเราเราจะไม่ผ่านเขาไปอีก