เลวี‌นิติ 22:6-12 TH1971

6 บุค‌คล​ผู้​แตะ‍ต้อง​สิ่ง​เหล่า‍นี้ ต้อง​มล‌ทิน​ไป​จน​ถึง​เวลา​เย็น และ​จะ​รับ‍ประ‌ทาน​สิ่ง​บริ‌สุทธิ์​ไม่‍ได้ นอก‍จาก​เขา​จะ​อาบ‍น้ำ​ชำระ​ตัว​เสีย​ก่อน

7 เมื่อ​ดวง‍อา‌ทิตย์​ตก​เขา​ก็​สะอาด ภาย‍หลัง​เขา​จึง​รับ‍ประ‌ทาน​สิ่ง​บริ‌สุทธิ์​ได้ เพราะ​สิ่ง​เหล่า‍นั้น​เป็น​อา‌หาร​ของ​เขา

8 สิ่ง​ใด​ที่​ตาย​เอง หรือ​ถูก​สัตว์​กัด​ตาย อย่า​รับ‍ประ‌ทาน เขา​จะ​เป็น​มล‌ทิน​ด้วย​สิ่ง​เหล่า‍นี้ เรา​คือ​พระ‍เจ้า’

9 เพราะ​ฉะนั้น​เขา​ทั้ง‍หลาย​ต้อง​รัก‌ษา​คำ‍บัญ‌ชา​ของ​เรา เกลือก​ว่า​เขา​จะ​ต้อง​รับ​โทษ​เพราะ​สิ่ง​นั้น และ​จะ​ต้อง​ตาย​เมื่อ​เขา​กระ‌ทำ​สิ่ง​นั้น​ให้​เป็น​มล‌ทิน เรา​คือ​พระ‍เจ้า ผู้​ที่​ตั้ง​เขา​ไว้​ให้​บริ‌สุทธิ์

10 “อย่า​ให้​คน​ภาย‍นอก​รับ‍ประ‌ทาน​สิ่ง​บริ‌สุทธิ์ ผู้​ที่​มา​อา‌ศัย​อยู่​กับ​ปุโร‌หิต​หรือ​ลูก‍จ้าง​อย่า​ให้​รับ‍ประ‌ทาน​สิ่ง​บริ‌สุทธิ์​นั้น

11 แต่​ถ้า​ปุโร‌หิต​คน​หนึ่ง​ซื้อ​ทาส​มา​ด้วย​เงิน​เป็น​ทรัพย์​ของ​ตน ทาส​นั้น​จะ​รับ‍ประ‌ทาน​ก็​ได้ และ​ผู้​ที่​เกิด​ใน​ครัว‍เรือน​ของ​ปุโร‌หิต​รับ‍ประ‌ทาน​อา‌หาร​นั้น​ได้

12 ถ้า​บุตร‍สาว​ของ​ปุโร‌หิต​ไป​แต่ง‍งาน​กับ​คน​ภาย‍นอก เธอ​ก็​รับ‍ประ‌ทาน​สิ่ง​บริ‌สุทธิ์​นั้น​ไม่‍ได้