เลวี‌นิติ 25:28-34 TH1971

28 ถ้า​เขา​ไม่‍มี​ทรัพย์​พอ​ที่​จะ​ไถ่​คืน ที่‍ดิน​ที่​เขา​ได้​ขาย​ไป​จะ​คง​อยู่​ใน​มือ​ของ​ผู้‍ซื้อ จน​ถึง​ปี​เสียง​เขา‍สัตว์ ให้​เขา​คืน​กลับ​ให้​เจ้า​ของ​ใน​ปี​เสียง​เขา‍สัตว์​นี้ และ​เจ้า​ของ​เดิม​จะ​กลับ​เข้า​อยู่​ใน​ที่​เดิม​ของ​เขา​ได้

29 “ถ้า​ผู้‍ใด​ขาย​เรือน​ซึ่ง​อยู่​ใน​เมือง​ที่​มี​กำ‌แพง เมื่อ​ขาย​ไป​แล้ว​ให้​เขา​ไถ่‍ถอน​คืน​ได้​ภาย‍ใน​หนึ่ง​ปี​แรก ให้​เขา​มี​สิทธิ์​ใน​การ​ไถ่‍คืน​ได้​หนึ่ง​ปี​เต็ม

30 ถ้า​ใน​เวลา​หนึ่ง​ปี​เต็ม​เขา​ไม่​ทำ​การ​ไถ่‍ถอน ก็​ให้​จัด‍การ​เสีย​ให้​เป็น​การ​แน่‍นอน​ว่า​ผู้​ที่​ซื้อ ไป​มี​สิทธิ์​เหนือ​เรือน​ที่​อยู่​ใน​เมือง​ที่​มี​กำ‌แพง​นั้น​สิทธิ์​ขาด​แล้ว ตลอด​ชั่ว​ชาติ​พันธุ์​ของ​เขา ใน​ปี​เสียง​เขา‍สัตว์​เขา​ก็​ไม่​ต้อง​คืน​ให้

31 แต่​เรือน​ใน​ชน‍บท​ที่​ไม่‍มี​กำ‌แพง​ล้อม ให้​นับ​เข้า​เป็น​พวก​เดียว​กับ​ท้อง‍นา​ใน​ประ‌เทศ​นั้น คือ​ไถ่‍ถอน​คืน​ได้ และ​จะ​ต้อง​คืน​กลับ​ให้​เจ้า‍ของ เดิม​ใน​ปี​เสียง​เขา‍สัตว์

32 แต่​อย่าง‍ไร​ก็​ตาม เมือง​ของ​คน​เลวี หรือ​บ้าน​ใน​เมือง​ที่​เขา​ถือ​กรรม‍สิทธิ์ คน​เลวี​จะ​ไถ่‍ถอน​คืน​ได้​ทุก​เวลา

33 ถ้า​คน​เลวี​คน​ใดไถ่‍ถอน10 เรือน​นั้น ซึ่ง​เขา​ขาย​ไป​กับ​เมือง​ที่​เขา​ถือ​กรรม‍สิทธิ์ ต้อง​กลับ​คืน​ให้​เจ้า‍ของ​เดิม​ใน​ปี​เสียง​เขา‍สัตว์ เพราะ​เรือน​ใน​เมือง​ของ​คน​เลวี เป็น​กรรม‍สิทธิ์​ของ​เขา​ใน​หมู่​คน​อิส‌รา‌เอล

34 แต่​ทุ่ง‍นา​ที่​เป็น​ที่‍ดิน​สา‌ธารณะ​นั้น​จะ​ซื้อ​ขาย​กัน ไม่‍ได้​เพราะ‍ว่า​เป็น​กรรม‍สิทธิ์​ถา‌วร​ของ​เขา​ทั้ง‍หลาย