40 “แต่ถ้าเขาทั้งหลายสารภาพกรรมบาปของเขา และกรรมบาปของบรรพบุรุษซึ่งเขาทั้งหลายกระทำ ผิดต่อเราด้วยความทรยศของเขานั้น และที่ได้ประพฤติขัดแย้งเรา
41 เราจึงดำเนินการขัดแย้งเขาทั้งหลาย และได้นำเขาเข้าแผ่นดินแห่งศัตรูของเขา ถ้าเมื่อนั้นจิตใจอันนอกรีตของเขาถ่อมลง แล้วและเขาได้แก้ไขในเรื่องกรรมบาปของเขาแล้ว
42 เราจึงจะระลึกถึงพันธสัญญาของเราซึ่งมีต่อ ยาโคบ และเราจะระลึกถึงพันธสัญญาของเราซึ่งมีต่อ อิสอัค และพันธสัญญาของเราต่อ อับราฮัม และเราจะระลึกถึงแผ่นดินนั้น
43 แต่เขายังต้องทิ้งแผ่นดินนั้นไว้ และแผ่นดินจะมีสะบาโตซึ่งได้ว่างอยู่ โดยไม่มีพวกเขาทั้งหลายอาศัย เขาทั้งหลายจึงได้รับโทษที่ได้กระทำผิด ด้วยเรื่องเบื่อหน่ายกฎหมายของเรา และจิตใจของเขาเกลียดชังกฎเกณฑ์ของเรา
44 ถึงเพียงนั้นก็ดีเมื่อเขาทั้งหลายอยู่ใน แผ่นดินศัตรูของเขา เราจะไม่เบื่อหน่ายเขา เราจะไม่เกลียดชังเขาถึงกับจะทำลายเขาเสีย ให้หมดทีเดียว และทำลายพันธสัญญาซึ่งมีกับเขาเสียเพราะเรา คือพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเขา
45 เพราะเห็นแก่เขา เราจะรำลึกถึงพันธสัญญาซึ่งมีต่อบรรพบุรุษของเขา ผู้ซึ่งเราได้พาเขาออกมาจากแผ่นดินอียิปต์ ต่อหน้าบรรดาประชาชาติ เพื่อเราจะได้เป็นพระเจ้าของเขา เราคือพระเจ้า”
46 สิ่งเหล่านี้เป็นกฎเกณฑ์และกฎหมายและบทบัญญัติ ซึ่งพระเจ้าทรงกระทำไว้ระหว่างพระองค์กับ ชนชาติอิสราเอลบนภูเขาซีนายโดยโมเสส