เลวี‌นิติ 27:26-32 TH1971

26 “แต่​ลูก‍สัตว์​หัว‍ปี​นั้น​อย่า​ให้​ใคร​นำ​มา​ถวาย เพราะ​ที่​เป็น​สัตว์​หัว‍ปี​ก็​ตก​เป็น​ของ​พระ‍เจ้า​อยู่​แล้ว วัว​ก็​ดี แกะ​ก็​ดี​เป็น​ของ​พระ‍เจ้า

27 ถ้า​เป็น​สัตว์​มล‌ทิน​จง​ให้​เขา​ซื้อ​คืน​ตาม​กำ‌หนด​รา‌คา​ของ​เจ้า โดย​เพิ่ม​หนึ่ง​ใน​ห้า​ของ​กำ‌หนด​รา‌คา​ที่​ตี​ไว้ ถ้า​เขา​ไม่​ไถ่​ก็​ให้​ขาย​เสีย​ตาม​กำ‌หนด​รา‌คา​ที่​ตี​ไว้

28 “แต่​สิ่ง​ใด​ที่​ถวาย​ขาด​แด่​พระ‍เจ้า เป็น​สิ่ง​ที่​เขา​มี​อยู่ ไม่​ว่า​เป็น​คน​หรือ​สัตว์ หรือ​ที่​นา​อัน​เป็น​มร‌ดก​ตก​แก่​เขา จะ​ขาย​หรือ​ไถ่​ไม่​ได้​เลย เพราะ​สิ่ง​ที่​ถวาย​ขาด​แล้ว เป็น​สิ่ง​บริ‌สุทธิ์​ที่‍สุด​แด่​พระ‍เจ้า

29 ผู้‍ใด​ที่​ถูก​ถวาย​ขาด​แล้ว คือ​ผู้​ที่​ต้อง​ทำ‌ลาย​เสีย​จาก​มนุษย์​อย่า​ให้​ไถ่​ถอน​ผู้‍นั้น ผู้‍นั้น​ต้อง​ถูก​โทษ​ถึง​ตาย

30 “ทศางค์ทั้ง‍สิ้น​ที่​ได้​จาก​แผ่น‍ดิน​เป็น​พืช ที่​ได้​จาก​แผ่น‍ดิน​ก็​ดี หรือ​ผล​จาก​ต้น‍ไม้​ก็​ดี​เป็น​ของ​พระ‍เจ้า เป็น​สิ่ง​บริ‌สุทธิ์ แด่​พระ‍เจ้า

31 ถ้า​คน​ใด​ประ‌สงค์​จะ​ไถ่​ทศางค์​ส่วน​ใด​ของ​เขา เขา​ต้อง​เพิ่ม​อีก​หนึ่ง​ใน​ห้า​ของ​ทศางค์​นั้น

32 และ​ทศางค์​ที่​ได้​มา​จาก​ฝูง​วัว หรือ​ฝูง​แพะ​แกะ คือ​สัตว์​หนึ่ง​ใน​สิบ​ตัว​ที่​ลอด​ใต้​ไม้‍เท้า​ของ​ผู้‍เลี้ยง เป็น​สัตว์​บริ‌สุทธิ์​แด่​พระ‍เจ้า