7 ประชากรของเราโน้มไปในทางที่เหินห่างจากเราเขาจึงถูกกำหนดให้ประจำแอกไม่มีใครจะปลดเขาให้พ้นไปได้
8 โอ เอฟราอิมเอ๋ย เราจะปล่อยเจ้าได้อย่างไรโอ อิสราเอลเอ๋ย เราจะโยนเจ้าไปให้ผู้อื่นได้อย่างไรเราจะปล่อยเจ้าให้เหมือนเมืองอัดมาห์ได้อย่างไรเรากระทำเจ้าให้เหมือนเมืองเศโบยิมได้ อย่างไรจิตใจของเราปั่นป่วนอยู่ภายในความเอ็นดูของเราก็คุกรุ่นขึ้น
9 เราจะไม่ลงอาชญาตามที่เรากริ้วจัดเราจะไม่ทำลายเอฟราอิมอีกเพราะเราเป็นพระเจ้าไม่ใช่มนุษย์เราเป็นผู้บริสุทธิ์ท่ามกลางพวกเจ้าเราจะไม่เข้าในเมือง
10 เขาทั้งหลายจะติดตามพระเจ้าไปผู้ซึ่งมีสิงหนาทดั่งราชสีห์เออ พระองค์จะทรงเปล่งพระสุรเสียงและบุตรทั้งหลายของพระองค์จะตัวสั่นสะท้านมาจากทิศตะวันตก
11 เขาจะตัวสั่นสะท้านมาเหมือนวิหคจากอียิปต์และเหมือนนกพิราบจากแผ่นดินอัสซีเรียเราจะให้เขากลับไปบ้านของเขา พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
12 เอฟราอิมได้กั้นล้อมเราไว้ด้วยความมุสาและพงศ์พันธุ์อิสราเอลล้อมเราด้วยเล่ห์ลวงและยูดาห์ยังเถลไถลไปจากพระเจ้าและจากองค์บริสุทธิ์ผู้เที่ยงธรรม