1 จงเรียกน้องชายของเจ้าว่า “อัมมี” จงเรียกน้องสาวของเจ้าว่า“รุหะมาห์”4
2 จงว่ากล่าวมารดาของเจ้า จงว่ากล่าวเถิดเพราะว่านางไม่ใช่ภรรยาของเราและเราไม่ใช่สามีของนางให้เธอทิ้งการเล่นชู้เสียจากหน้าของเธอและทิ้งการล่วงประเวณีเสียจากระหว่างถันของนาง
3 มิฉะนั้นเราจะเปลื้องผ้าของนางให้ล่อนจ้อนกระทำให้เธอเหมือนวันที่เธอเกิดมากระทำให้เธอเหมือนถิ่นทุรกันดารและกระทำให้เธอเหมือนแผ่นดินที่แตกระแหงและประหารเธอเสียด้วยความกระหาย
4 เราจะไม่มีความสงสารต่อบุตรทั้งหลายของนางเพราะว่าเขาทั้งหลายเป็นลูกของการเล่นชู้
5 เพราะว่ามารดาของเขาเล่นชู้เธอผู้ที่ให้กำเนิดเขาทั้งหลายได้ประพฤติความอับอายเพราะนางกล่าวว่า ‘ฉันจะตามคนรักของฉันไปผู้ให้อาหารและน้ำแก่ฉันเขาให้ขนแกะและป่านแก่ฉัน ทั้งน้ำมันและของดื่ม’
6 เพราะเหตุนี้ เราจะเอาหนามไก่ให้สะทางของนางไว้เราจะสร้างกำแพงกั้นนางไว้เพื่อมิให้นางหาทางของนางพบ
7 นางจะไปตามบรรดาคนรักของนางแต่ก็จะตามไม่ทันนางจะเที่ยวเสาะหาเขาทั้งหลายแต่นางก็จะไม่พบเขาแล้วนางจะว่า ‘ฉันจะไปหาผัวคนแรกของฉันเพราะแต่ก่อนนั้นฐานะฉันยังดีกว่าเดี๋ยวนี้’
8 แต่นางหาทราบไม่ว่าเราเป็นผู้ให้ข้าว เหล้าองุ่น และน้ำมันและได้ให้เงินและทองแก่นางซึ่งเขาใช้สำหรับพระบาอัล
9 เพราะฉะนั้นเราจะเรียกข้าวคืนตามกำหนดฤดูกาลและเรียกเหล้าองุ่นคืนตามฤดูและเราจะเรียกขนแกะและป่านของเราซึ่งให้เพื่อใช้ปกปิดกายเปลือยเปล่าของนางนั้นคืนเสีย
10 คราวนี้เราจะเผยความลามกของนางต่อหน้าคนรักของนางและไม่มีใครช่วยให้นางพ้นมือเราได้
11 เราจะให้ความร่าเริงของนางสิ้นสุดลงทั้งเทศกาลเลี้ยง เทศกาลขึ้นหนึ่งค่ำ วันสะบาโตและบรรดาเทศกาลทั้งสิ้นของนาง
12 เราจะให้เถาองุ่นและต้นมะเดื่อของนางร้างเปล่าที่นางคุยว่า‘นี่แหละเป็นสินจ้างของฉันซึ่งคนรักของฉันให้ฉัน’เราจะทำให้กลายเป็นป่าและสัตว์ป่าทุ่งจะกินเสีย
13 เราจะทำโทษนางเนื่องในวันเทศกาลเลี้ยงพระบาอัลเมื่อนางเผาเครื่องหอมบูชาพระนั้นแล้วก็แต่งกายของนางด้วยแหวนและทองรูปพรรณและติดตามบรรดาคนรักของนางไปและลืมเราเสีย พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ
14 “ดูเถิด เหตุนี้เราจะเกลี้ยกล่อมนางพานางเข้าไปในถิ่นทุรกันดารและปลอบใจนาง
15 เราจะให้นางมีสวนองุ่นที่นั่นกระทำให้หุบเขาอาโคร์ เป็นประตูแห่งความหวังแล้วนางจะตอบอย่างสมัยเมื่อนางยังสาวอยู่ดังในสมัยเมื่อนางออกมาจากแผ่นดินอียิปต์”
16 “พระเจ้าตรัสว่า ในวันนั้นเจ้าจะเรียกเราว่า ‘สามีของฉัน’ เจ้าจะไม่เรียกเราว่า ‘พระบาอัลของฉัน’ อีกต่อไป
17 เพราะว่าเราจะเอาชื่อพวกพระบาอัลออกเสีย จากปากของนาง นางจะไม่เรียกชื่อนี้อีกต่อไป
18 ในครั้งนั้นเพื่อเขา เราจะกระทำพันธสัญญากับบรรดา สัตว์ป่าทุ่ง บรรดานกในอากาศ และบรรดาสัตว์เลื้อยคลานบนแผ่นดิน เราจะทำลายคันธนู ดาบและสงครามเสียจากแผ่นดิน และเราจะกระทำให้เขานอนลงอย่างปลอดภัย
19 เราจะหมั้นเจ้าไว้สำหรับเราเป็นนิตย์ เออ เราจะหมั้นเจ้าไว้ด้วยความชอบธรรม ความยุติธรรม ความรักมั่นคงและความกรุณา
20 เราจะหมั้นเจ้าไว้สำหรับเราด้วยความสัตย์ซื่อ และเจ้าจะรู้จักพระเจ้า
21 พระเจ้าตรัสว่า “ในวันนั้นเราจะตอบฟ้าสวรรค์และฟ้าสวรรค์จะตอบพิภพ
22 และพิภพจะตอบข้าว เหล้าองุ่นและน้ำมันสิ่งเหล่านี้จะตอบยิสเรเอล
23 เราจะหว่านเขาไว้ในแผ่นดินสำหรับเราเราจะเมตตาโลรุหะมาห์6และเราจะพูดกับโลอัมมี7 ว่า‘เจ้าเป็นประชากรของเรา’และเขาจะกล่าวว่า ‘พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของข้าพระองค์’ ”