5 เรานี่แหละที่คุ้นเคยกับเจ้าที่ในถิ่นทุรกันดารในแผ่นดินที่กันดารน้ำ
6 เมื่อเขาได้รับประทานเต็มคราบแล้วเขาก็อิ่มหนำ และจิตใจของเขาก็ผยองขึ้นเพราะฉะนั้นเขาจึงลืมเราเสีย
7 ดังนั้นเราจึงเป็นเหมือนสิงห์ต่อเขาและเราจะซุ่มคอยอยู่ตามทางอย่างเสือดาว
8 เราจะตะครุบเขาอย่างกับแม่หมีที่ถูกพรากลูกเราจะฉีกอกของเขาและจะกินเขาเสียที่นั่นอย่างสิงห์สัตว์ป่าทุ่งจะฉีกเขา
9 โอ อิสราเอลเอ๋ย เราจะทำลายเจ้าใครเล่าจะช่วยเจ้าได้
10 เดี๋ยวนี้กษัตริย์ของเจ้าอยู่ที่ไหน ที่จะช่วยเจ้าในเมืองทั้งหลายของเจ้าและผู้ปกครองของเจ้าอยู่ที่ไหนคือพวกเหล่านั้น ที่เจ้าได้กล่าวเรื่องเขาว่า“ขอตั้งกษัตริย์และเจ้านายไว้ให้แก่ข้าพเจ้า”
11 เพราะความกริ้วของเรา เราจึงให้เจ้ามีกษัตริย์และเพราะความโกรธของเรา เราจึงเอากษัตริย์นั้นไปเสีย