โฮ‌เช‌ยา 2:7-13 TH1971

7 นาง​จะ​ไป​ตาม​บรร‌ดา​คน‍รัก​ของ​นางแต่​ก็​จะ​ตาม​ไม่​ทันนาง​จะ​เที่ยว​เสาะ‍หา​เขา​ทั้ง‍หลายแต่​นาง​ก็​จะ​ไม่​พบ​เขาแล้ว​นาง​จะ​ว่า ‘ฉัน​จะ​ไปหา​ผัว​คน‍แรก​ของ​ฉันเพราะ​แต่​ก่อน​นั้น​ฐานะ​ฉัน​ยัง​ดี​กว่า​เดี๋ยวนี้’

8 แต่​นาง​หา​ทราบ​ไม่ว่า​เรา​เป็น​ผู้​ให้ข้าว เหล้า‍องุ่น และ​น้ำ‍มันและ​ได้​ให้​เงิน​และ​ทอง​แก่​นางซึ่ง​เขา​ใช้​สำ‌หรับ​พระ‍บา‌อัล

9 เพราะ​ฉะนั้น​เรา​จะ​เรียก​ข้าว​คืนตาม​กำ‌หนด​ฤดู​กาลและ​เรียก​เหล้า‍องุ่น​คืน​ตาม​ฤดูและ​เรา​จะ​เรียก​ขน‍แกะ​และ​ป่าน​ของ​เราซึ่ง​ให้​เพื่อ​ใช้​ปก​ปิด​กาย​เปลือย​เปล่า​ของ​นาง​นั้น​คืน​เสีย

10 คราว​นี้​เรา​จะ​เผย​ความ​ลา‌มก​ของ​นางต่อ‍หน้า​คน‍รัก​ของ​นางและ​ไม่‍มี​ใคร​ช่วย​ให้​นาง​พ้น​มือ​เรา​ได้

11 เรา​จะ​ให้​ความ​ร่า‍เริง​ของ​นาง​สิ้น​สุด​ลงทั้ง​เทศ‌กาล​เลี้ยง เทศ‌กาล​ขึ้น​หนึ่ง​ค่ำ วัน​สะ‌บา‌โตและ​บรร‌ดา​เทศ‌กาล​ทั้ง‍สิ้น​ของ​นาง

12 เรา​จะ​ให้​เถา​องุ่น​และ​ต้น​มะเดื่อ​ของ​นาง​ร้าง‍เปล่าที่​นาง​คุย​ว่า‘นี่​แหละ​เป็น​สิน‍จ้าง​ของ​ฉันซึ่ง​คน‍รัก​ของ​ฉัน​ให้​ฉัน’เรา​จะ​ทำ​ให้​กลาย​เป็น​ป่าและ​สัตว์‍ป่า‍ทุ่ง​จะ​กิน​เสีย

13 เรา​จะ​ทำ‍โทษ​นาง​เนื่อง​ใน​วัน​เทศ​กาล​เลี้ยง​พระ‍บา‌อัลเมื่อ​นาง​เผา​เครื่อง​หอม​บูชา​พระ​นั้นแล้ว​ก็​แต่ง‍กาย​ของ​นาง​ด้วย​แหวน​และ​ทอง​รูป‍พรรณและ​ติด‍ตาม​บรร‌ดา​คน‍รัก​ของ​นาง​ไปและ​ลืม​เรา​เสีย พระ‍เจ้า​ตรัส​ดัง‍นี้​แหละ