1 โอ พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย จงฟังถ้อยคำนี้ ซึ่งข้าคร่ำครวญถึงเจ้าว่า
2 “อิสราเอลคือสาวพรหมจารีเธอล้มลงแล้ว ลุกขึ้นไม่ได้อีกเธอถูกทอดทิ้งที่แผ่นดินของเธอไม่มีใครพยุงเธอขึ้นอีก
3 “เพราะพระยาห์เวห์องค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า‘เมืองที่ส่งทหารออกไปหนึ่งพันจะเหลือกลับมาหนึ่งร้อยและเมืองที่ส่งออกไปหนึ่งร้อยจะเหลือกลับมาสิบคน แก่พงศ์พันธุ์อิสราเอล’
4 “เพราะพระยาห์เวห์ตรัสกับพงศ์พันธุ์อิสราเอลดังนี้ว่า‘จงแสวงหาเราและดำรงชีวิตอยู่
5 อย่าแสวงหาเบธเอลอย่าเข้าไปในกิลกาลหรือข้ามไปยังเบเออร์เชบาเพราะว่ากิลกาลจะตกไปเป็นเชลยอย่างแน่นอนและเบธเอลก็จะสูญไป’ ”
6 จงแสวงหาพระยาห์เวห์และดำรงชีวิตอยู่เกรงว่าพระองค์จะทรงพุ่งปะทะพงศ์พันธุ์โยเซฟอย่างไฟไฟจะเผาผลาญเบธเอล และไม่มีใครดับได้
7 โอ เจ้าทั้งหลายผู้บิดเบือนความยุติธรรมและเหยียบย่ำความชอบธรรม
8 พระองค์ผู้ทรงสร้างดาวลูกไก่และดาวไถผู้ทรงเปลี่ยนความมืดทึบให้เป็นรุ่งเช้าและทรงทำให้กลางวันมืดอย่างกลางคืนผู้ทรงเรียกน้ำทะเลมาและเทน้ำนั้นลงบนพื้นพิภพพระยาห์เวห์คือพระนามของพระองค์
9 ผู้ทรงทำให้ความพินาศแวบเข้าสู่ผู้แข็งแรงความพินาศจึงเข้าสู่ป้อมปราการ
10 เขาทั้งหลายเกลียดผู้ที่กล่าวเตือนที่ศาลและเขาชังผู้ที่พูดความจริง
11 เพราะว่าพวกเจ้าเหยียบย่ำคนยากจนและรีดเอาส่วนแบ่งข้าวสาลีไปจากเขาเจ้าจึงสร้างบ้านด้วยศิลาสกัดแต่เจ้าจะไม่ได้อยู่ในตึกนั้นเจ้าทำสวนองุ่นที่ร่มรื่นแต่เจ้าจะไม่ได้ดื่มเหล้าองุ่นจากสวนนั้น
12 เพราะเรารู้ว่าการละเมิดของเจ้ามีเพียงไรและบาปของเจ้ามากมายสักเท่าใดเจ้าเป็นผู้ข่มเหงคนชอบธรรม เป็นผู้รับสินบนและขับไล่คนขัดสนออกไปจากศาล
13 เพราะฉะนั้น คนที่มีปัญญาจะไม่พูดอะไรในเวลาเช่นนั้นเพราะเป็นเวลาชั่วร้าย
14 เจ้าทั้งหลายจงแสวงหาความดี อย่าแสวงหาความชั่วเพื่อเจ้าจะดำรงชีวิตอยู่ได้พระยาห์เวห์พระเจ้าจอมทัพจะสถิตกับเจ้าดังที่เจ้ากล่าวอ้าง
15 จงเกลียดความชั่ว และจงรักความดีและจงตั้งความยุติธรรมไว้ในศาลบางทีพระยาห์เวห์พระเจ้าจอมทัพอาจทรงพระกรุณาต่อพงศ์พันธุ์โยเซฟที่เหลืออยู่นั้น
16 เพราะฉะนั้น พระยาห์เวห์พระเจ้าจอมทัพ ผู้เป็นองค์เจ้านายตรัสดังนี้ว่า“ตามลานเมืองทุกแห่งจะมีการร่ำไห้และตามถนนทุกสายจะมีคนพูดว่า ‘อนิจจาเอ๋ย อนิจจาเอ๋ย’เขาจะร้องเรียกชาวนาให้ไว้ทุกข์และให้ผู้ชำนาญเพลงโศกร้องโอดครวญ
17 ในสวนองุ่นทุกแห่งจะมีการร่ำไห้เพราะเราจะผ่านไปท่ามกลางเจ้า”พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ
18 วิบัติแก่เจ้าผู้ปรารถนาวันแห่งพระยาห์เวห์เจ้าจะปรารถนาวันแห่งพระยาห์เวห์ไปทำไม?วันนั้นเป็นความมืด มิใช่ความสว่าง
19 อย่างกับคนหนีสิงห์ไปปะหมีหรือเหมือนคนเข้าไปในเรือนเอามือเท้าฝาผนังและงูก็กัดเอา
20 วันแห่งพระยาห์เวห์เป็นความมืด มิใช่ความสว่างเป็นความมืดครึ้ม มิใช่ความเจิดจ้าเลย
21 “เราเกลียด เราชังบรรดาวันเทศกาลเลี้ยงของเจ้าและเราไม่ชอบการประชุมตามพิธีของเจ้าเลย
22 แม้ว่าเจ้าถวายเครื่องบูชาเผาทั้งตัวและธัญบูชาแก่เราเราก็จะไม่ยอมรับสิ่งเหล่านั้นและเราจะไม่มองดูศานติบูชาที่เป็นสัตว์อ้วนพีของเจ้านั้น
23 จงนำเสียงเพลงของเจ้าไปจากเราเราจะไม่ฟังเสียงพิณใหญ่ของเจ้า
24 แต่จงให้ความยุติธรรมหลั่งไหลลงอย่างน้ำและให้ความชอบธรรมเป็นอย่างลำธารที่ไหลอยู่เป็นนิตย์
25 “โอ พงศ์พันธุ์อิสราเอลเอ๋ย เจ้าได้นำเครื่องบูชาถวายแก่เราในถิ่นทุรกันดาร 40 ปีหรือ?
26 เจ้าได้หามพระสัคคูทกษัตริย์ของเจ้า และพระไควันดาวที่เป็นพระของเจ้า รูปเคารพทั้งสองซึ่งเจ้าได้ทำไว้สำหรับตัวเจ้าเองไม่ใช่หรือ?
27 เพราะฉะนั้น เราจะนำเจ้าไปเป็นเชลย ณ ที่เลยเมืองดามัสกัสไป” พระยาห์เวห์ ผู้ทรงพระนามว่าพระเจ้าจอมทัพ ตรัสดังนี้แหละ