1 พระวจนะของพระยาห์เวห์ที่มาถึงโยเอล บุตรของเปธุเอล
2 ท่านผู้ใหญ่ทั้งหลาย จงฟังเรื่องนี้ทุกคนที่อาศัยในแผ่นดิน จงเงี่ยหูฟังสิ่งเหล่านี้เคยเกิดขึ้นในสมัยของพวกท่านหรือเกิดขึ้นในสมัยบรรพบุรุษของท่านหรือ?
3 จงบอกลูกๆ ของพวกท่านให้รับรู้และให้ลูกๆ บอกหลานๆและให้หลานๆ บอกกับคนอีกชั่วอายุหนึ่ง
4 สิ่งที่เหลือจากตั๊กแตนวัยเดินกินแล้วตั๊กแตนวัยบินก็กินเสียสิ่งที่เหลือจากตั๊กแตนวัยบินกินแล้วตั๊กแตนวัยกระโดดก็กินเสียสิ่งที่เหลือจากตั๊กแตนวัยกระโดดกินแล้วตั๊กแตนตัวอ่อนก็กินเสีย
5 พวกขี้เมาเอ๋ย จงตื่นขึ้นและร้องไห้คอเหล้าทุกคน จงคร่ำครวญเนื่องด้วยเหล้าองุ่นหวานเพราะมันจะถูกตัดขาดจากปากของพวกเจ้าแล้ว
6 เพราะว่าประชาชาติหนึ่งขึ้นมาสู้กับแผ่นดินของข้าพเจ้ามันมีกำลังมากและมีจำนวนนับไม่ถ้วนฟันของมันเหมือนฟันสิงโตเขี้ยวของมันเหมือนเขี้ยวสิงโตตัวเมีย
7 มันทำลายเถาองุ่นของข้าพเจ้าและปอกเปลือกต้นมะเดื่อของข้าพเจ้ามันลอกเปลือกออกและโยนทิ้งกิ่งก้านก็ดูขาวโพลน
8 จงโอดครวญเหมือนหญิงพรหมจารีที่คาดผ้ากระสอบไว้ทุกข์ให้แก่เจ้าบ่าวของเธอที่ได้เมื่อวัยสาว
9 ธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชาถูกเอาไปจากพระนิเวศของพระยาห์เวห์ปุโรหิตก็โศกเศร้าคือผู้ปรนนิบัติพระยาห์เวห์
10 นาก็ร้างเปล่าพื้นดินก็เศร้าโศกเพราะข้าวถูกทำลายเหล้าองุ่นใหม่ก็ไม่มีน้ำมันก็ขาดมือไป
11 ชาวนาทั้งหลายเอ๋ย จงระทดหดหู่ผู้แต่งเถาองุ่นเอ๋ย จงคร่ำครวญเนื่องด้วยข้าวสาลีและข้าวบาร์เลย์เพราะผลผลิตจากนาก็ถูกทำลาย
12 เถาองุ่นก็เหี่ยวแห้งต้นมะเดื่อก็เฉาไปทั้งต้นทับทิม และต้นอินทผลัมกับต้นแอปเปิลด้วยต้นไม้ทั้งหมดในนาก็เหี่ยวแห้งไปความยินดีก็ห่อเหี่ยวไปจากบรรดาบุตรของมนุษย์
13 ปุโรหิตทั้งหลายเอ๋ย จงคาดผ้ากระสอบและโอดครวญท่านผู้ปรนนิบัติที่แท่นบูชา จงคร่ำครวญบรรดาผู้ปรนนิบัติพระเจ้าของข้าพเจ้าจงเข้ามาค้างคืนโดยสวมผ้ากระสอบเพราะว่าธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชาได้ขาดไปจากพระนิเวศพระเจ้าของท่าน
14 จงจัดพิธีอดอาหารจงเรียกประชุมทำพิธีจงรวบรวมพวกผู้ใหญ่และทุกคนที่อาศัยในแผ่นดินให้ไปยังพระนิเวศของพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านและร้องทูลต่อพระยาห์เวห์
15 อนิจจา วันนั้นเพราะวันแห่งพระยาห์เวห์มาใกล้แล้ววันนั้นจะมาเหมือนการทำลายจากองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์
16 อาหารก็ถูกเอาไปแล้วต่อหน้าต่อตาของเราไม่ใช่หรือ?ความร่าเริงและความยินดีก็ถูกเอาไปจากพระนิเวศพระเจ้าของเราแล้วไม่ใช่หรือ?
17 เมล็ดพืชแห้งตายอยู่ในดินฉางก็ร้างเปล่ายุ้งก็พังทลายเพราะว่าข้าวก็ม้านแล้ว
18 เหล่าสัตว์เลี้ยงร้องครวญครางฝูงวัวก็สนเท่ห์เพราะไม่มีทุ่งหญ้าให้พวกมันฝูงแพะแกะก็อ่อนระโหยด้วย
19 ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพระองค์ร้องทูลต่อพระองค์เพราะว่าไฟได้เผาผลาญทุ่งหญ้าแห่งถิ่นทุรกันดารและเปลวไฟได้ไหม้ต้นไม้ในทุ่งหมดสิ้นแล้ว
20 แม้สัตว์ป่าในทุ่งก็ร้องทูลต่อพระองค์ด้วยเพราะว่าน้ำในห้วยแห้งไปและไฟก็เผาผลาญทุ่งหญ้าของถิ่นทุรกันดาร