1 “เพราะว่า ดูสิ ในวันเหล่านั้นและในเวลานั้น เมื่อเราให้ยูดาห์และเยรูซาเล็มกลับสู่สภาพเดิม
2 เราจะรวบรวมประชาชาติทั้งหมด และนำเขาทั้งหลายลงมายังหุบเขาเยโฮชาฟัท และเราจะเข้าสู่การพิพากษากับพวกเขาที่นั่นด้วยเรื่องประชากรของเรา คืออิสราเอลมรดกของเรา ผู้ซึ่งถูกพวกเขากระจายไปท่ามกลางประชาชาติต่างๆ พวกเขาได้แบ่งแผ่นดินของเรา
3 และจับฉลากเอาประชากรของเราไป พวกเขาเอาเด็กผู้ชายไปขายเพื่อไปเที่ยวโสเภณี และค้าเด็กผู้หญิงเพื่อไปซื้อเหล้าองุ่นดื่ม
4 “พวกเจ้าด้วย เจ้าคิดอย่างไรกับเรา? โอ ไทระ ไซดอน และดินแดนทุกแห่งของฟีลิสเตีย พวกเจ้าจะสนองเราด้วยการตอบโต้หรือ? ถ้าพวกเจ้าตอบโต้เรา เราจะให้การกระทำนั้นกลับคืนไปบนศีรษะของเจ้าอย่างฉับพลันและรวดเร็ว
5 เพราะพวกเจ้าได้เอาเงินและทองของเราไป และเอาทรัพย์สมบัติมั่งคั่งของเราไปยังบรรดาวิหารของเจ้าทั้งหลาย
6 เจ้าเอาคนยูดาห์และคนเยรูซาเล็มไปขายให้พวกกรีก เพื่อย้ายพวกเขาไปไกลจากเขตแดนของเขาทั้งหลาย
7 นี่แน่ะ เราจะเร้าใจเขาทั้งหลายให้ออกจากสถานที่ซึ่งพวกเจ้าขายพวกเขาไปนั้น เราจะให้การกระทำของพวกเจ้ากลับคืนไปบนศีรษะของเจ้าเอง
8 เราจะขายบุตรชายและบุตรหญิงของเจ้าไว้ในมือของคนยูดาห์ และคนยูดาห์จะขายพวกเขาต่อไปยังคนเส-บา ไปยังประชาชาติหนึ่งที่อยู่ห่างไกล เพราะพระยาห์เวห์ตรัสไว้แล้ว”
9 จงประกาศเรื่องนี้ท่ามกลางประชาชาติทั้งหลายจงเตรียมการรบจงเร้าใจนักรบทั้งหลายให้ทหารทุกคนเข้ามาใกล้ให้เขาขึ้นมา
10 จงตีผาลไถนาของพวกเจ้าให้เป็นดาบและตีขอลิดแขนงของเจ้าให้เป็นทวนให้คนอ่อนแอพูดว่า “ข้าเป็นนักรบ”
11 จงรีบมาเถิดประชาชาติทั้งหมดที่อยู่รอบๆ เอ๋ยจงเรียกประชุมกันที่นั่นข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทรงนำนักรบของพระองค์ลงมา
12 ให้บรรดาประชาชาติรับการเร้าใจและขึ้นมายังหุบเขาเยโฮชาฟัทเพราะที่นั่นเราจะนั่งพิพากษาประชาชาติทั้งหมดที่อยู่ล้อมรอบ
13 จงเอาเคียวเกี่ยวเถิดเพราะถึงฤดูเกี่ยวแล้วจงเข้าไปย่ำสิเพราะบ่อย่ำองุ่นเต็มแล้วบ่อเก็บน้ำองุ่นล้นแล้วเพราะว่าความอธรรมของพวกเขามีมากมาย
14 มวลชน มวลชนในหุบเขาแห่งการตัดสินคดีเพราะวันแห่งพระยาห์เวห์ใกล้เข้ามาแล้วในหุบเขาแห่งการตัดสินคดี
15 ดวงอาทิตย์และดวงจันทร์ก็มืดไปดวงดาวทั้งหลายก็อับแสง
16 พระยาห์เวห์เปล่งพระสิงหนาทจากศิโยนและเปล่งพระสุรเสียงของพระองค์จากกรุงเยรูซาเล็มฟ้าสวรรค์และแผ่นดินโลกก็หวั่นไหวแต่พระยาห์เวห์ทรงเป็นที่ลี้ภัยแก่ประชากรของพระองค์เป็นที่กำบังแข็งแกร่งแก่คนอิสราเอล
17 ดังนั้น พวกเจ้าจะรู้ว่า เราคือพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้าผู้ประทับในศิโยน ภูเขาบริสุทธิ์ของเราเยรูซาเล็มจะเป็นเมืองบริสุทธิ์และจะไม่มีคนต่างด้าวผ่านเมืองนั้นอีกเลย
18 และอยู่มาในวันนั้นจะมีน้ำองุ่นหยดออกจากภูเขาทั้งหลายและมีน้ำนมไหลมาจากบรรดาเนินเขาและจะมีน้ำไหลจากห้วยทั้งหมดของยูดาห์และจะมีน้ำพุออกจากพระนิเวศของพระยาห์เวห์มารดหุบเขาชิทธีม
19 อียิปต์จะกลายเป็นที่ร้างและเอโดมจะกลายเป็นถิ่นทุรกันดารร้างเพราะความทารุณที่ทำต่อคนยูดาห์และการทำให้โลหิตของผู้ไร้ความผิดตกในแผ่นดินของเขา
20 แต่ยูดาห์จะดำรงอยู่เป็นนิตย์และเยรูซาเล็มจะตั้งอยู่ทุกชั่วอายุคน
21 เราจะยกโทษเรื่องโลหิตของพวกเขาที่เราไม่เคยยกโทษเพราะพระยาห์เวห์สถิตในศิโยน