1 มีเวลาสำหรับทุกสิ่งมีกำหนดเวลาสำหรับกิจกรรมทุกอย่าง ภายใต้ฟ้าสวรรค์นี้
2 มีเวลาเกิด เวลาตายเวลาปลูก เวลาถอน
3 เวลาฆ่า เวลาเยียวยารักษาเวลารื้อถอน เวลาสร้างขึ้นใหม่
4 เวลาร้องไห้ เวลาหัวเราะเวลาไว้ทุกข์ เวลาเต้นรำ
5 เวลาโยนก้อนหิน เวลาเก็บรวบรวมก้อนหินเวลาโอบกอด เวลาหันหนี
6 เวลาค้นหา เวลาเลิกราเวลาทะนุถนอม เวลาเหวี่ยงทิ้งไป
7 เวลาฉีกขาด เวลาซ่อมแซมเวลานิ่งเงียบ เวลาพูดจา
8 เวลารัก เวลาเกลียดเวลาสงคราม เวลาสันติ
9 คนเราได้อะไรจากการตรากตรำทำงานหรือ?
10 ข้าพเจ้าเห็นภาระซึ่งพระเจ้าทรงวางไว้บนมนุษย์
11 พระองค์ทรงทำให้ทุกสิ่งงดงามตามเวลาของมัน ทั้งทรงตั้งนิรันดร์กาลไว้ในจิตใจของมนุษย์ ถึงอย่างนั้นมนุษย์ก็ไม่สามารถหยั่งรู้ถึงสิ่งที่พระเจ้าทรงทำตั้งแต่ต้นจนจบได้
12 ข้าพเจ้ารู้ว่าสำหรับมนุษย์ไม่มีอะไรดีไปกว่าการทำตัวให้มีความสุข และทำดีขณะยังมีชีวิตอยู่
13 คนเราทุกคนควรกิน ดื่ม และหาความอิ่มใจในการตรากตรำทำงานทั้งสิ้น เพราะนี่คือของขวัญจากพระเจ้า
14 ข้าพเจ้ารู้ว่าทุกสิ่งที่พระเจ้าทรงทำจะดำรงอยู่นิรันดร์ ไม่สามารถเพิ่มอะไรเข้าไป หรือตัดทอนอะไรออกได้ พระเจ้าทรงทำไว้เพื่อมนุษย์จะยำเกรงพระองค์
15 อะไรก็ตามที่เป็นอยู่ และอะไรที่จะเกิดขึ้นก็เป็นอยู่มาก่อนแล้วและพระเจ้าจะทรงนำอดีตมาพิพากษาอีก
16 ยิ่งกว่านั้น ภายใต้ดวงอาทิตย์ ข้าพเจ้ายังเห็นอีกว่าในที่แห่งการพิพากษาก็มีความชั่วร้ายอยู่ด้วยในที่ของความยุติธรรมก็มีความเลวทรามอยู่ด้วย
17 ข้าพเจ้ารำพึงว่า“พระเจ้าจะทรงนำทั้งคนชอบธรรมและคนอธรรมมาพิพากษาเพราะจะมีเวลาสำหรับทุกเรื่องมีเวลาสำหรับการกระทำทุกอย่าง”
18 ข้าพเจ้าคิดอีกว่า “สำหรับมนุษย์ พระเจ้าทรงทดสอบพวกเขา ก็เพื่อพวกเขาจะเห็นว่าตนเองก็เหมือนสัตว์
19 ชะตากรรมของมนุษย์ก็เหมือนของสัตว์ ทั้งสองมีอันเป็นไปเหมือนกัน ฝ่ายหนึ่งตาย อีกฝ่ายหนึ่งก็ตาย ต่างก็มีลมปราณเช่นกัน มนุษย์ไม่ได้เปรียบมากกว่าสัตว์ ทุกสิ่งล้วนอนิจจัง
20 ทั้งสองพวกต่างไปสู่ที่แห่งเดียวกัน ล้วนมาจากธุลีดินและต้องกลับกลายเป็นธุลีดิน
21 ใครจะรู้ได้ว่าจิตวิญญาณของมนุษย์ขึ้นไปยังเบื้องบนหรือไม่ และวิญญาณของสัตว์ลงสู่พิภพโลกหรือไม่?”
22 ฉะนั้นข้าพเจ้าเห็นว่าสำหรับมนุษย์แล้ว ไม่มีอะไรดีไปกว่าที่จะสนุกกับงาน เพราะนั่นเป็นส่วนของเขา ใครเล่าจะทำให้เขาเห็นได้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นหลังจากเขา?