1 อนิจจาหมดหวังเสียแล้วหนอ!ข้าพเจ้าเป็นเหมือนคนไปเก็บผลไม้ในฤดูร้อนหลังจากเขาเก็บองุ่นไปหมดสวนแล้วไม่มีพวงองุ่นให้รับประทานไม่มีทั้งมะเดื่อต้นฤดูที่ปรารถนา
2 คนชอบธรรมสูญสิ้นไปจากแผ่นดินไม่มีคนซื่อตรงเหลืออยู่สักคนเดียวทุกคนซุ่มดักฆ่าคนต่างก็เหวี่ยงตาข่ายดักพี่น้องของตน
3 มือสองข้างช่ำชองในการทำชั่วผู้ปกครองเรียกร้องของกำนัลตุลาการรับสินบนผู้มีอิทธิพลบงการตามใจชอบพวกเขาทั้งหมดคบคิดกัน
4 แม้แต่คนที่ดีที่สุดในหมู่พวกเขาก็เป็นเหมือนต้นหนามคนที่ซื่อตรงที่สุดก็เลวยิ่งกว่าหนามแหลมวันของผู้ที่จับตาดูเจ้าก็มาถึงแล้วเป็นวันที่พระเจ้ามาเยือนท่านบัดนี้ถึงเวลาแล้วที่พวกเขาจะว้าวุ่นสับสน
5 อย่าวางใจเพื่อนบ้านอย่ามั่นใจในมิตรสหายแม้แต่หญิงในอ้อมอกจงระวังคำพูดของท่าน
6 เพราะลูกชายจะดูหมิ่นพ่อลูกสาวจะลุกขึ้นมาขัดแย้งกับแม่ลูกสะใภ้ขัดแย้งกับแม่สามีศัตรูของเขาจะเป็นคนในครัวเรือนของเขาเอง
7 แต่ส่วนข้าพเจ้าจะมุ่งหวังในองค์พระผู้เป็นเจ้าข้าพเจ้ารอคอยพระเจ้าพระผู้ช่วยของข้าพเจ้าพระเจ้าของข้าพเจ้าจะทรงสดับฟังข้าพเจ้า
8 ศัตรูของข้าเอ๋ย! อย่ากระหยิ่มยิ้มเยาะข้าเลยถึงแม้ข้าล้มลง ข้าจะลุกขึ้นมาอีกถึงแม้ข้านั่งอยู่ในความมืด องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงเป็นความสว่างของข้า
9 เพราะข้าพเจ้าได้ทำบาปต่อพระองค์ข้าพเจ้าก็จะทนรับพระพิโรธขององค์พระผู้เป็นเจ้าตราบจนพระองค์ทรงว่าคดีให้และผดุงสิทธิ์ของข้าพเจ้าไว้พระองค์จะทรงนำข้าพเจ้าออกมาสู่ความสว่างข้าพเจ้าจะเห็นความชอบธรรมของพระองค์
10 แล้วศัตรูของข้าพเจ้าจะเห็นและถูกปกคลุมด้วยความอับอายผู้ที่พูดกับข้าพเจ้าว่า“ไหนล่ะพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน?”ตาของข้าพเจ้าจะเห็นเขาล้มลงบัดนี้แหละที่เขาจะถูกเหยียบย่ำอยู่ใต้ฝ่าเท้าเหมือนเลนบนถนน
11 วันสร้างกำแพงให้เจ้าจะมาถึงเป็นวันที่จะขยายอาณาเขตของเจ้าออกไป
12 ในวันนั้นผู้คนจะมาหาเจ้าจากอัสซีเรียและเมืองต่างๆ ของอียิปต์แม้จากอียิปต์ถึงยูเฟรติสจากทะเลจดทะเลและจากภูเขาจดภูเขา
13 โลกจะเริศร้างเพราะชาวโลกนั่นเป็นผลจากการกระทำของเขา
14 ขอทรงเลี้ยงดูประชากรของพระองค์ด้วยไม้เท้าเลี้ยงดูฝูงแกะที่เป็นกรรมสิทธิ์ของพระองค์ซึ่งดำรงชีพด้วยตนเองอยู่ในป่าในทุ่งหญ้าอุดมสมบูรณ์ให้พวกเขาหากินในบาชานและกิเลอาดเหมือนในอดีตนานมาแล้ว
15 “เหมือนเมื่อครั้งเจ้าออกมาจากอียิปต์เราจะแสดงให้เจ้าเห็นการอัศจรรย์ของเรา”
16 ประชาชาติต่างๆ จะเห็นแล้วอับอายและจะหมดอำนาจอย่างสิ้นเชิงพวกเขาจะยกมือปิดปากและหูของพวกเขาหนวกไป
17 พวกเขาจะเลียฝุ่นเหมือนงูเหมือนสัตว์เลื้อยคลานตามพื้นดินพวกเขาจะตัวสั่นงันงกออกมาจากถ้ำพวกเขาจะหันมาหาพระยาห์เวห์พระเจ้าของเราด้วยความยำเกรงและจะกลัวพระองค์
18 ผู้ใดเป็นพระเจ้าเสมอเหมือนพระองค์ผู้ทรงยกบาปและอภัยการล่วงละเมิดของชนหยิบมือที่เหลืออันเป็นกรรมสิทธิ์ของพระองค์?พระองค์ไม่ได้ทรงพระพิโรธอยู่เนืองนิตย์แต่ทรงปีติยินดีที่จะแสดงพระเมตตา
19 พระองค์จะทรงเอ็นดูสงสารเราอีกจะทรงเหยียบบาปทั้งหลายของเราไว้ใต้พระบาทและเหวี่ยงความชั่วช้าทั้งหมดของเราลงสู่ทะเลลึก
20 พระองค์จะทรงสัตย์จริงต่อยาโคบและจะแสดงความเมตตาแก่อับราฮัมดังที่พระองค์ได้ทรงปฏิญาณไว้กับบรรพบุรุษของเราเมื่อครั้งนานมาแล้ว