1 พระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้าซึ่งมีมาถึงโยเอลบุตรเปธูเอล ความว่า
2 ท่านผู้อาวุโสทั้งหลาย จงฟังเถิดประชาชนทั้งปวง จงฟังเถิดเคยเกิดเหตุการณ์อย่างนี้บ้างไหมทั้งในสมัยของท่านหรือสมัยบรรพบุรุษของท่าน?
3 จงเล่าให้ลูกๆ ของท่านฟังและให้ลูกบอกหลานให้หลานบอกเหลนต่อๆ กันไป
4 ตั๊กแตนวัยเดินกินอะไรเหลือตั๊กแตนใหญ่ก็มากินตั๊กแตนใหญ่กินอะไรเหลือตั๊กแตนอ่อนก็มากินตั๊กแตนอ่อนกินอะไรเหลือตั๊กแตนอื่นๆก็มากิน
5 ลุกขึ้นเถิด คนขี้เมาเอ๋ย จงร่ำไห้!จงคร่ำครวญเถิด บรรดานักดื่มเหล้าองุ่นเอ๋ยจงโอดครวญเพราะเหล้าใหม่เพราะมันถูกฉวยเอาไปจากริมฝีปากของเจ้าแล้ว
6 กองทัพชาติหนึ่งมาบุกรุกดินแดนของข้าพเจ้ามันมีกำลังมากและมีจำนวนนับไม่ถ้วนฟันของมันคมดั่งฟันของราชสีห์เขี้ยวดั่งเขี้ยวของนางสิงห์
7 มันทำลายเถาองุ่นและทำให้ต้นมะเดื่อของข้าพเจ้าป่นปี้มันลอกเปลือกออกโยนทิ้งเหลือไว้แต่กิ่งก้านขาวโพลน
8 จงร่ำไห้ดั่งหญิงพรหมจารีสวมเสื้อผ้ากระสอบซึ่งคร่ำครวญถึงเจ้าบ่าวในวัยแรกรุ่นของเธอ
9 ธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชาสูญสิ้นไปจากพระนิเวศขององค์พระผู้เป็นเจ้าเหล่าปุโรหิตผู้ปรนนิบัติรับใช้อยู่ต่อหน้าองค์พระผู้เป็นเจ้าไว้ทุกข์
10 ท้องทุ่งย่อยยับพื้นดินแตกระแหงเมล็ดข้าวก็ถูกทำลายเหล้าองุ่นใหม่เหือดแห้งและไม่มีน้ำมันมะกอก
11 ชาวนาทั้งหลาย จงสิ้นหวังชาวสวนองุ่น จงร่ำไห้จงทุกข์โศกเรื่องข้าวสาลีและข้าวบาร์เลย์เพราะพืชผลพินาศสิ้นจากแผ่นดิน
12 เถาองุ่นเหี่ยวเฉาต้นมะเดื่อแห้งเหี่ยวไปทั้งต้นทับทิม ต้นอินทผลัม และต้นแอปเปิ้ลคือต้นไม้ทั้งปวงในท้องทุ่งเหี่ยวแห้งความปีติแห่งมวลมนุษยชาติร่วงโรยไปแน่แล้ว
13 ปุโรหิตทั้งหลายเอ๋ย จงสวมเสื้อผ้ากระสอบและไว้ทุกข์ท่านผู้ปฏิบัติงานหน้าแท่นบูชา จงร่ำไห้มาเถิดท่านผู้ปรนนิบัติรับใช้พระเจ้าจงสวมเสื้อผ้ากระสอบไว้ตลอดคืนเพราะธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชาขาดไปจากพระนิเวศของพระเจ้าของท่านแล้ว
14 จงประกาศให้มีการถืออดอาหารอันบริสุทธิ์จงเรียกประชุมอันบริสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์จงเรียกเหล่าผู้อาวุโสและทุกคนที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินนั้นให้มายังพระนิเวศของพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้าและร้องทูลอ้อนวอนองค์พระผู้เป็นเจ้า
15 ช่างเป็นวันที่น่ากลัวยิ่งนัก!เพราะวันขององค์พระผู้เป็นเจ้าใกล้เข้ามาแล้วจะมาเหมือนหายนะจากองค์ทรงฤทธิ์
16 อาหารสูญสิ้นไปต่อหน้าต่อตาเราแล้วไม่ใช่หรือ?ความชื่นชมยินดีและความเปรมปรีดิ์สูญสิ้นไปจากพระนิเวศของพระเจ้าของเราแล้วไม่ใช่หรือ?
17 เมล็ดพืชเหี่ยวเฉาคาดินยุ้งฉางย่อยยับปรักหักพังเพราะเมล็ดข้าวเหี่ยวแห้งไปหมด
18 ฝูงวัวร้องครวญครางเพียงไร!มันเดินงุ่นง่านเพราะไม่มีทุ่งหญ้าแม้แต่ฝูงแกะก็ทุกข์ทรมาน
19 ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพระองค์ร้องทูลพระองค์เพราะไฟเผาผลาญทุ่งโล่งที่ใช้เลี้ยงสัตว์เปลวไฟแผดเผาต้นไม้ทั้งปวงในท้องทุ่งวอดวาย
20 แม้แต่สัตว์ป่าก็ครวญหาพระองค์ธารน้ำเหือดแห้งไปสิ้นและไฟก็เผาผลาญทุ่งโล่งซึ่งใช้เลี้ยงสัตว์