4 “เอฟราอิมเอ๋ย เราจะทำอะไรให้เจ้าได้?ยูดาห์เอ๋ย เราจะทำอะไรกับเจ้าดี?ความรักของเจ้าเหมือนหมอกบางยามเช้าเหมือนน้ำค้างรุ่งอรุณซึ่งเหือดหายไป
5 ฉะนั้นเราจะมาห้ำหั่นเจ้าเป็นชิ้นๆ ด้วยผู้เผยพระวจนะของเราเราจะประหารเจ้าด้วยถ้อยคำจากปากของเราคำพิพากษาของเราจะจู่โจมเข้าใส่เจ้าดั่งสายฟ้าแลบ
6 เพราะเราประสงค์ความเมตตา ไม่ใช่เครื่องบูชาเราต้องการให้เจ้ารู้จักเราผู้เป็นพระเจ้ามากกว่าต้องการเครื่องเผาบูชา
7 พวกเขาทำลายพันธสัญญาเช่นเดียวกับอาดัมที่นั่นพวกเขาไม่ซื่อสัตย์ต่อเรา
8 กิเลอาดเป็นเมืองของคนชั่วแปดเปื้อนไปด้วยรอยเท้าแห่งโลหิต
9 กองโจรซุ่มคอยปล้นคนฉันใดหมู่ปุโรหิตก็ทำเช่นเดียวกันฉันนั้นพวกเขาเข่นฆ่าผู้คนบนเส้นทางไปเชเคมก่อกรรมทำชั่วอย่างน่าอดสู
10 เราเห็นสิ่งที่เลวร้ายสิ่งหนึ่งในบ้านของอิสราเอลที่นั่นเอฟราอิมยอมตัวเป็นโสเภณีและอิสราเอลทำตัวให้เป็นมลทิน