25 daarom, hou moed, manne, want ek vertrou God dat dit so sal wees soos vir my gesê is,
26 maar ons moet op ’n sekere eiland strand.”
27 Op die veertiende nag terwyl ons nog in die Adriatiese See ronddrywe, het die matrose omtrent middernag vermoed dat hulle naby land is
28 en hulle het die anker uitgegooi en ses en dertig en ’n half meter gekry en nadat hulle ’n bietjie verder gegaan het, sewe en twintig en ’n half meter.
29 Omdat hulle bang was dat hulle miskien op rotsagtige plekke kon strand, het hulle van die agterskip af vier ankers uitgegooi en gewens dat dit dag moet word.
30 Die matrose het egter probeer om van die skip af te vlug en die reddingsbootjie in die see laat sak onder die voorwendsel dat hulle die skip aan land wou vasmaak.
31 Toe Sha’ul dit sien, sê hy vir die kaptein oor ’n honderd en die soldate: “As hierdie manne nie op die skip bly nie, kan julle nie gered word nie.”