1 Gidayeg ko ikaw, O Ginoo, kay giluwas mo man ako,ug kay wala mo man tugoti ang akong mga kaawaysa pagbiaybiay kanako.
2 Nagpakitabang ako kanimo,O Ginoo nga akong Dios,ug imo akong giayo.
3 Gikuha mo ako gikan sa Seol.Nahiuban ako sa nangadto sa kahiladman,apan ang kinabuhi ko gibalik mo kanako.
4 Awitig mga pagdayeg ang Ginoo,kamo nga iyang balaang katawhanug pasalamati siya sa iyang nahimo!
5 Dali rang mapuypoy ang iyang kasuko,ug ang iyang kaayo molungtad hangtod sa kahangtoran.Mahimong may paghilak sa gabii,apan sa pagkabuntag mobanos ang kalipay.
6 Sa dihang nagmauswagon ako,dako ang akong pagsalignga dili gayod ako maunsa.
7 Tungod sa imong kaayo, O Ginoo, gilig-on mo akosama sa usa ka malig-on nga bukid.Apan sa dihang mibiya ka kanako nalisang ako.
8 Gisangpit ko ikaw, O Ginoo,ug nagpakitabang ako kanimo:
9 “Unsa may kapuslanan sa akong kamatayonkon mahiadto ako sa kahiladman?Makadayeg ba kanimo ang mga patay?Makasangyaw pa ba kini sa imong pagkamatinud-anon?
10 Pamatia intawon ako, O Ginoo, ug kaluy-i!O Ginoo, tabangi ako!”
11 Giilisan mog sayaw sa kalipay ang akong kaguol;ug giilisan mo ang akong bisti sa pagbangotansa mga bisti sa pagmaya.