1 O Ginoo nga akong Dios,kanimo ako modangop aron imong panalipdan.Luwasa ako ug ilikay sa naglutos kanako
2 kay tingali unyag ila akong guyoron ug kuniskunison,sama sa himoon sa usa ka liyonug walay makaluwas kanako.
3 O Ginoo nga akong Dios,kon nakasala man ako,
4 kon gibaslan ko mag daotanang maayong binuhatan sa akong higala,ug sa walay katarongan gidaugdaog ko ang akong kaaway,
5 nan, ipagukod ako ug ipadakop kanila,aron patyon ug biyaang magbuy-od sa yuta.
6 Sa imong kasuko panimasli, O Ginoo,ang kapintas sa akong mga kaaway!Lihok na, O Dios ko,ug tabangi ako,kay kaangayan man ang imong gipangita.
7 Busa tigoma, ang tanang katawhan libot kanimo,ug gikan sa imong trono sa langit harii sila.
8 Ikaw, O Ginoo, ang maghuhukom sa tanang katawhan.Ipakanaog ang imong hukom dapig kanako, O Ginoo,sumala sa akong pagkamatarong ug sa akong kaligdong.
9 Hunonga ang binuhatan sa mga tawong daotan,ug gantihi ang mga maayo kay Dios ka nga matarongug nasayod sa hunahuna ug sa tinguha sa mga tawo.
10 Ang Dios akong tigpanalipod;luwason niya ang mga matarong.
11 Ang Dios matarong nga maghuhukomug kanunayng nagsilot sa mga daotan.
12 Kon ang mga tawo dili maghinulsol,bairon sa Dios ang iyang espada.Ang pana niya iyang giandam ug gibingat.
13 Giandam na niya ang iyang mga hinagiban nga lantip kaayo.Ang nagdilaab nga udyong iya nang gitaod sa iyang pana.
14 Ang tawong daotan naghunahunag daotan;naglaraw ug kasamok ug nagsultig mga bakak.
15 Nagkalot siyag gahongapan siya hinuoy naunay pagkahulog!
16 Maunay siya sa iyang kadaotanug mahiagom sa iyang kabangis.
17 Pasalamatan ko ang Ginoo tungod sa iyang pagkamatarong;awitan kog mga pagdayeg ang ngalan sa Ginoo nga Labing Halangdon.