1 O tawo nga bangis, nganong gipagarbo mo man ang imong daotang buhat?Dili mausab ang gugma sa Dios.
2 Naglaraw ka sa paghimog kadaot sa uban;ang imong dila sama sa hait nga labaha.Kanunay kang nagsultig mga bakak.
3 Gipalabi mo ang daotan kay sa maayo,ug ang pagpamakak kay sa pagsulti sa tinuod.
4 Hoy, bakakon!Gikalipay mo ang pagsakit sa mga tawo pinaagi sa imong mga pulong.
5 Apan laglagon ka gayod sa Dios.Iya kang sakmiton gikan sa imong tolda,ug kuhaon ka niya gikan sa yuta sa mga buhi.
6 Makita kini sa mga matarong ug mahadlok sila,unya kataw-an ka nila ug moingon sila,
7 “Tan-awa ang tawo nga wala mosalig sa Dios alang sa iyang kasigurohan,kondili sa iya hinuong kadatoug diha sa iyang kabahandianon!”
8 Apan ako sama sa kahoyng olibo nga nagtubo sa balay sa Dios;nagsalig ako sa iyang gugma nga walay paglubad hangtod sa kahangtoran.
9 Pasalamatan ko ikaw kanunay, O Dios, tungod sa imong gibuhat,ug ipaila ko ang imong kaayo atubangan sa imong katawhan.