1 Nag-ampo si Jonas sa Ginoo nga iyang Dios didto sa sulod sa tiyan sa isda.
2 Miingon siya,“Sa akong kalisdanan, mitawag ako kanimo, Ginoo, ug gitubag mo ako.Nangayo ako ug tabang kanimo sa dihang nag-ungaw ako sa kamatayon,ug gidungog mo ako.
3 Gitambog mo ako sa kinahiladman sa dagat.Gilibotan ako sa tubig ug gitabonan sa mga balod nga imong gipadala.
4 Gipahilayo mo ako sa imong presensya,apan nagalaom ako nga makaduol pa ako pag-usab sa imong balaan nga templo.
5 Gilapawan ako sa tubig ug daw sa malumos na gayod ako.Naputos sa sagbot ang akong ulo.
6 Miunlod ako ngadto sa kinahiladman sa dagat,daw nabilanggo ako sa kinahiladman sa yuta sa walay kataposan.Apan gihaw-as mo ako gikan sa kahiladman, O Ginoo nga akong Dios.
7 Sa dihang hapit na ako mamatay, nanawag ako kanimo, Ginoo,ug gidungog mo ang akong pag-ampo didto sa imong balaan nga templo.
8 Ang mga tawo nga nagasimba sa mga walay pulos nga mga dios-dios nagasalikway sa imong paghigugma kanila.
9 Apan maghalad ako kanimo inubanan sa awit sa pagpasalamat.Tumanon ko ang akong saad. Ikaw, Ginoo, ang nagaluwas!”
10 Unya, gimandoan sa Ginoo ang isda, ug gisuka niini si Jonas sa baybayon.