1 Misulti na usab ang Ginoo kang Jonas.
2 Miingon siya, “Adto karon dayon sa Nineve, ang dakong siyudad, ug isulti sa mga tawo didto ang mensahe nga gihatag ko kanimo.”
3 Niining higayona mituman na si Jonas sa giingon sa Ginoo. Dako kaayo nga siyudad ang Nineve; mga tulo ka adlaw kini kon baklayon.
4 Misulod si Jonas sa Nineve. Ug human sa usa ka adlaw nga pagbaktas, miingon siya sa mga katawhan sa Nineve, “40 na lang ka adlaw ang nahibilin ug laglagon na ang Nineve!”
5 Sa pagkadungog sa mga taga-Nineve niini, mituo sila sa Dios. Tanan sila, gikan sa pinakainila hangtod sa pinakaubos, nagbistig sako ug nagpuasa sa pagpaila nga nagahinulsol sila.
6 Sa pagkadungog sa hari niini, mitindog siya gikan sa iyang trono, gihubo niya ang iyang kupo, ug nagbistig sako. Unya milingkod siya sa abo sa pagpaila nga nagahinulsol siya.
7 Nagpadala siya ug mensahe sa mga taga-Nineve nga nagaingon, “Sumala sa mando sa hari ug sa iyang mga opisyal, walay bisan kinsa kaninyo nga mokaon o moinom, bisan ang inyong mga baka, karnero, o kanding.
8 Pagbisti kamo ug sako, apil ang mga mananap. Pag-ampo kamo sa Dios sa kinasingkasing gayod, ug biyai na ninyo ang inyong daotang pagkinabuhi ug ang inyong kabangis.
9 Basin pa ug mausab ang hunahuna sa Dios ug mahupay ang iyang dakong kasuko kanato ug aron dili kita mangamatay.”
10 Nakita sa Dios ang ilang gihimong pagbiya sa ilang daotang pagkinabuhi, busa nausab ang iyang hunahuna ug wala na niya sila laglaga sumala sa iyang giingon nga iyang buhaton.