1-2 Miingon pa ang Ginoo nga Makagagahom, “Nianang adlawa, ablihan ang tuboran alang sa mga kaliwat ni David ug sa mga lumulupyo sa Jerusalem, aron sa paghinlo kanila sa ilang mga sala ug pagkahugaw. Wagtangon ko ang mga dios-dios sa yuta sa Israel ug dili na gayod sila mahinumdoman pa. Papahawaon ko sa Israel ang mini nga mga propeta ug ang daotang mga espiritu nga nagagahom kanila.
3 Ug kon aduna pay magpaka-propeta, ang iya mismong amahan ug inahan maoy moingon kaniya nga kinahanglan siyang patyon, tungod kay nagasulti siya ug bakak ug nagaingon pa siya nga kana gikan sa Ginoo. Kon magpadayon pa siya, ang iya na mismong amahan o inahan maoy mounay pagpatay kaniya.
4 Nianang panahona ikaulaw na sa mga propeta ang ilang ginasulti nga panan-awon. Dili na sila mosul-ob sa balhiboon nga bisti sa propeta aron makapanglimbong.
5 Moingon na hinuon sila, ‘Dili ako propeta. Mag-uuma ako, ug mao kini ang akong trabaho sukad pa sa akong pagkabatan-on.’
6 Kon may mangutana kanila bahin sa mga samad sa ilang lawas, mao kini ang ilang itubag, ‘Nakuha ko kini didto sa balay sa akong mga higala.’ ”
7 Miingon ang Ginoo nga Makagagahom, “Patya ang akong magbalantay sa mga karnero, nga akong alagad. Patya siya ug magkatibulaag ang mga karnero, ang akong kabos nga katawhan. Ug kini sila akong silotan.
8 Mamatay ang duha sa tulo ka bahin sa katawhan sa tibuok nga yuta sa Israel.
9 Ang ikatulo ka bahin nga nahibilin hinloan ko nga daw sama sa plata nga gipaputli pinaagi sa kalayo. Ug sulayan ko sila sama sa pagsulay sa kalunsay sa bulawan pinaagi sa kalayo. Mag-ampo sila kanako ug pamation ko sila. Moingon ako, ‘Sila ang akong katawhan,’ ug moingon usab sila, ‘Ang Ginoo ang among Dios.’ ”