30 Dyr Hobäb gaab iem an: "Also, i gee nit mit. I mechet eyn mein Haimet und zo meine Leut zrugg."
31 "Ä gee, dös kanst doch nit tuen!", gmaint dyr Mosen. "Was wärn myr n aane di? Du kennst d Wüestn wie kain Anderner; du waisst, wo myn lagern kan.
32 Wennst +doch mitgeest, sollt s dein Schadn wirklich nit sein. Dös Guete, wo üns dyr Herr tuet, sollt allss aau dein sein."
33 Sö braachend von n Trechteinberg auf und zognd drei Tagraisn weit. Dyr Bundesschrein von n Herrn zog drei Täg lang vor ien her, um für ien aynn gläxnen Rastplaz z erkunddn.
34 Yn n Herrn sein Wolk war bei n Tag über ien, wenn s von n Lager aufbraachend.
35 Wenn dyr Schrein aufbraach, gsait dyr Mosen: O Trechtein, stee auf! Dann flieht ünser Feind. Dyr Gögner kriegt Angst.
36 Und ayn ieds Maal, wenn glagert wurd, gabett yr: O Herr, sitz di hin bei deinn aignen Volk, dyr Ainumenschar!