42 Wie si de Gmain gögn önn Mosenn und Ärenn zamgrott und yn n Bekemmzeltt zue gstöpft, gabdöckt d Wolk s Zeltt, und yn n Trechtein sein Rued erschin.
43 Dyr Mosen und Ären giengend vor s Bekemmzeltt hin,
44 und dyr Herr spraach zo n Mosenn:
45 "Schaugtß, däßß weiterkemmtß, denn i will dönn gantzn Hauffen daader austilgn!" Daa warffend si dyr Mosen und Ären auf s Gsicht nider,
46 und dyr Mosen gsait zo n Ärenn: "Nimm s Rauckfässl, tue ayn Altterfeuer einhin und lög aynn Weihrauck auf; und naacherd laauffst und versuenst de Gmain! Yn n Herrn sein Zorn ist entflammt; de Plaag ist schoon angangen!"
47 Daa naam dyr Ären s Rauckfässl, wie s dyr Mosen gsait hiet, und lief mittn unter de versammltn Leut einhin. Pfeilgrad war de Plaag in n Volk schoon angangen. Dyr Ären glögt aynn Weihrauck eyn s Fässl einhin und taat s Volk versuenen.
48 Er traat zwischn de Tootn und non Löbetn einhin, und de Plaag war umhin.