11 Und ist aau dös nit dyr Fall, kriegnd seinn Örbgrund halt de naehstn Verwandtn." Dös sollt yn de Isryheeler als ayn fösts Gsötz geltn, wie s dyr Herr yn n Mosenn auftragn haat.
12 Dyr Herr spraach zo n Mosenn: "Steig daa ent eyn s Äberimbirg aufhin und schaug dyr aynmaal dös Land an, wo i yn de Isryheeler zuegsprochen haan.
13 Wennst ys gseghn haast, werst mit deine Anen veraint wie dein Brueder Ären.
14 Ös habtß enk ja in dyr Wüestn yn meinn Befelh widersötzt, wie de Gmain aufgabgert und woß ös vor ien klaar bezeugn solln haettß, däß i dyr Heilige bin. Du waisst ys schoon - dyrselbn bei n Haderwasser!"
15 Daa gsait dyr Mosen zo n Herrn:
16 "Dann, Herr, o Gott, der wo yn n Menschn s Löbn einhaucht, gib yn n Volk aynn gscheidn Vürsteeher,
17 der wo ien überall vorausgeet, eyn n Kampf und Krieg und wider haim; nit däß s Volk von n Herrn ist wie ayn Herdd, dö wo kainn Hirtn haat!"