14 Ös habtß enk ja in dyr Wüestn yn meinn Befelh widersötzt, wie de Gmain aufgabgert und woß ös vor ien klaar bezeugn solln haettß, däß i dyr Heilige bin. Du waisst ys schoon - dyrselbn bei n Haderwasser!"
15 Daa gsait dyr Mosen zo n Herrn:
16 "Dann, Herr, o Gott, der wo yn n Menschn s Löbn einhaucht, gib yn n Volk aynn gscheidn Vürsteeher,
17 der wo ien überall vorausgeet, eyn n Kampf und Krieg und wider haim; nit däß s Volk von n Herrn ist wie ayn Herdd, dö wo kainn Hirtn haat!"
18 Dyr Herr gantwortt yn n Mosenn: "Nimm önn Josenn Nunnsun, auf dönn was i meinn Geist glögt haan, und lög iem d Hand auf!
19 Laaß n dann vor n Priester Lazer und de gantze Gmain trötn, und weis n vor ienerne Augn ein!
20 Gib iem öbbs von deiner Würdn, dyrmit dös gantze Volk auf iem hoert!