3 "Also, ünser Vater ist in dyr Wüestn gstorbn. Mit dyr Korachblaasn, dö wo si gögn önn Herrn genbört, hiet yr nix eyn n Sin. Er ist wie ayn Ieds als Sünder haimgangen; Sün haat yr kain hinterlaassn.
4 Sollt ietz sein Nam aussterbn, grad weil yr kaine Sün hiet? Und drum mainet myr halt, +mir känntnd dyrfür aynn Grund kriegn."
5 Dyr Mosen trueg ienern Fall yn n Herrn vor,
6 und dyr Herr spraach zo n Mosenn:
7 "Yn n Salfetn seine Töchter habnd Recht. Gib ien aynn aignen Örbgrund bei ienern Vatern seiner Verwandtschaft! Dyr Grund von ienern Vatern steet ien zue.
8 Und sag yn de Isryheeler überhaaupt, däß dyr Örbgrund auf de Töchter übergeet, wenn öbber aane Sün stirbt!
9 Haat yr aau kain Tochter nit, sollnd n seine Brüeder kriegn.