13 Laasstß ietz aynmaal enkerne kainzn Opfer; enkerne Rauckopfer künnend myr gstoln bleibn! Eebig die Neumaend und Sämps mit Samnung - und dann wider fleissig sündignen! -, nän, dös dyrpack i nit!
14 Enkerne Neumaend und Feirtyg seind myr zwider; die haan i dick; dös schaug i myr niemer lang an.
15 Wenntß betteter dyrherkaemtß, dann schaug i ainfach wögghin. Daa künntß enk s Mäul franset bettn, i lustert niemer, weil enkerne Höndd weilete trüpflnd vor Bluet.
16 Waschtß enk, rainigtß enk! Laasstß enker Lumpn- und Schaecherlöbn, däß i daa in Zuekumft nix meer segh!
17 Lerntß lieber, wie myn öbbs Guets tuet! Sötztß enk für s Recht ein! Helfftß yn de Unterdrucktn; schaugtß, däß d Waisn auf iener Recht kemmend, und tröttß für d Witibn ein!
18 Ietz kemmtß non, ietz fecht myr dö Sach aus, maint dyr Herr. Wärnd enkerne Seeln aau root wie Bluet, naacherd werdnd s dennert weiß wie Schnee. Wärnd s root wie Krapp, aft werdnd s weiß wie Woll.
19 Wenntß lustern +wolltß, naacherd gaatß von enkern Land guet löbn.