28 Surn tricht von Rimmon aufher und ruckt gögn Eiy vor, stöpft durch Migron und laasst seinn Troß z Michmäs hint.
29 Sö zieghnd über d Enget und nächtignend z Geby. Rämy dyrschrickt, und d Saulisch-Gibauer fliehend.
30 Gelltß non auf, ös Gällimer! Lustertß, ös Leischerer! Mein, Änytott, du Arms!
31 Mädmeny flüchtt, und aau de Gebimer nemend d Hächsn eyn d Höndd.
32 Heint non gaand d Surn in Nob lögern, und von daadl bedroohend s aft önn Zien, daa wo Ruslham drauf ligt.
33 Aber aftn schlagt dyr Herrgot, dyr Hörerherr, mit unbändiger Macht de surischn Öst ab. De hoohen Baeum werdnd umgmacht; allss, was hooh ist, werd niderglögt.
34 S Dicket reutt yr mit Eisn; dyr Weissnberg fallt durch dönn Mächtignen.