1 Daadl gaast sagn: I dank dyr, Herr, weilst myr zürnt haast, aber deinn Zorn aau wider abgwenddt und mi troestt haast.
2 Ja, dyr Herrgot ist mein Röttung; iem will i vertrauen und niemaals verzagn. Denn mein Störchn, mein Trumpf, ist dyr Herr. Er ist für mi zo n Heiland wordn.
3 Voller Freud gaatß Wasser schöpfen aus de Quellnen von n Heil.
4 Und sagn gaatß: Danktß yn n Trechtein; ruefftß seinn Namen an! Künddtß seine Taatn unter de Völker aus und prödigtß: Sein Nam ist grooß und erhabn!
5 Preistß önn Herrn, denn herrliche Sachenn haat yr vollbrungen; und dös derf aau de gantz Welt wissn.