4 Los, eyn n Gebirg drinn rumplt s schoon, so vil seind daadl beinand! Los; gantze Reicher brausnd dyrher; männig Völker kemmend zamm! Dyr Hörerherr mustert de Truppn.
5 Von ganz weit wögg kemmend s, von n End der Welt. Dyr Trechtein kimmt mit seine Werchzeuger, däß yr in seinn Zorn dös gantze Land verwüestt.
6 Weusltß, denn yn n Herrn sein Tag kimmt! Verwüestung bringt yr; von n Allmächtignen kimmt yr.
7 Daa laasst allss aus; allss dyrtatert grad non.
8 Yso dyrkemmend s, däß s niemer aus non ein wissnd. Krümpfen und winddn tuend sö si wie aine bei n eerstn Wee'n. Voller Angst und Bang starrnd s aynand grad non an, ganz weiß und grüen in n Gsicht.
9 Ja, yn n Herrn sein Tag ist kemmen, voller Grausamkeit, Grimm und Wirschet. Dann macht yr d Erdn zuer Oed, und d Sünder vertilgt yr.
10 D Stern und Gstirner leuchtnd aau niemer. D Sunn ist schoon dunkl, wenn s aufgeet; und dyr Maand gibt aau kain Liecht niemer.