24 Dyr Hörerherr haat s gschworn: Wie i myr s vürgnummen haan, yso werd s aau, yso und nit andert.
25 In meinn aignen Land gaa i Surn zschmädern; auf meine Berg ztrett i s. Dann werdnd s von ienern Joch befreit, und d Surnlast kimmt wögget.
26 Und dös ist für de gantze Erdn beschlossn; schoon ströck i mein Hand gögn de Dietn allsand aus, däß i s gscheid herpack.
27 Ja, dyr Hörerherr haat s beschlossn; wer kännt iem daa dyrzwischnfarn? Sein Hand ist ausgströckt; wer bug dö zrugg?
28 Aus n Toodsjaar von n Künig Ähäs ist der Ausspruch daader:
29 Brauchst di nit drüber freun, Pflisterland, däß der Stecken zbrochen ist, der wo di schlueg, denn für de +ain Schlang kimmt ayn non ayn giftigerne, und aus derer ire Air schliefft ayn fliegeter Drack.
30 De Örmstn z Isryheel gaand öbbs z össn habn, de Hinterstn sicher wonen, aber enk Pflisterkunner laaß i verhungern und raeum s weiter.