7 Dann geet s mit all dene Dietn, wo gögn Äriheel kömpfend, wo s anfallnd und belögernd, wie in aynn Albtraaum:
8 Wie wenn ayn Hungriger traaumt, däß yr isst, aber als ayn Wacher allweil non hungrig ist, older singmaeß bei aynn Durstignen, yso geet s yn dene Dietnhordnen, wo gögn önn Zien eyn n Krieg zieghnd.
9 Ietz steetß daa und schautß bloed, aber seghn tuetß nix vor lautter blind. Bsuffen seitß und waggln tuetß, aber nit von n Wein und Gaist;
10 nän, dyr Trechtein haat enk wöggghöbt, yso däßß nix seghtß mit enkerne Augn, z haissn de "Weissagn", und mit enkerne Köpff, de "Seher".
11 Yso ist für enk ayn iede Offnbarung wie ayn Buech mit sibn Sigln. Gibt myn s ainn, der wo lösn kännt, zo n Vürlösn, sait yr: "I kan nit, weil s versiglt ist."
12 Und gibt myn s ainn zo n Vürlösn, der wo nit lösn kan, naacherd ist s ee klaar, däß s nix werd.
13 Dyr Trechtein haat gsait: Dös Volk tuet myr grad recht schoen bei n Bettn und eert mi mit n Mäul, haat aber in n Grund nix mit mir eyn n Sin. Sein gantzer Traun ist ayn raine Gwönet.