18 Auf de kalen Kogln laaß i Flüss entspringen, und Quellnen eyn n Tal. I mach d Wüestn zo aynn Weiher und dös ausdürrte Land zo ayner Wünn.
19 In dyr Wüestn pflantz i Zödern, Käznen, Ölbaeum und Mürtnen; und in dyr Steppn sötz i Züpfern, Pflantnen und Öschnen.
20 Und dann gaat s aau dyr Lösste dyrgneussn, däß dös allss yn n Herrn sein Hand bewirkt haat, und däß s dyr Heilige von Isryheel bschaffen haat.
21 So, Götter, ietz äussertß enk!, spricht dyr Herr; bringtß enkerne Beweis zueher!, sait dyr Jaaggnerkünig.
22 Ietz mech i schoon hoern von ien, wie de Zuekumft werd. Und dös sollnd s +aau sagn, was d Vergangenheit bedeutt, und was myn draus lernen kan. Also, was +ist ietz mit dyr Zuekumft?
23 Tuetß kund, was de Zuekumft bringt, däß myr kennend, däßß eehafte Götter seitß! Tuetß was dyrwöll, däß myr kennend: Änhän, die habnd öbbs drauf!
24 Seghtß is, bei enk ist nix dyrhinter, und zammbringen tuetß aynn Pfifkäs! Wer syr mit enk öbbs anfangt, glangt eyn n Drök einhin.