6 I bin dyr Herr. I haan di grueffen aus Treu zo meinn Bund. I halt di, schirm di und mach di zo meinn Bund mit meinn Volk und zo n Liecht für d Haidn:
7 Blinde laasst seghn, Gfangene holst ausher; ja, wer eyn dyr Keuchn unt sitzt, dönn holst wider an s Liecht.
8 I bin dyr Trechtein; yso haiß i. Dö Eer, wo mir zuesteet, laaß i yn niemdd Andern umhin. Meinn Ruem laaß i diend nit yn de Götzn!
9 Also, wie i s gsait haan, yso ist s aft kemmen; und ietz verkündig i wider öbbs. Ee wenn s gschieght, mach i s enk bekannt.
10 Singtß yn n Trechtein ayn neus Lied; verkünddtß seinn Ruem hinst eyn s End der Erdn! Juchetzn sollt s Mör und allss, was drinn ist, d Insln zamt ienerne Bewoner.
11 D Wüestn und d Stötn drinn sollnd luien, hinst auf Kedär abhin. Jubltß, ös Selerer; singtß vor Freud von de Gipfln abher!
12 Yn n Herrn sein Herrlichkeit sollnd s verkünddn und seinn Ruem auf de Insln verbraittn.