9 Also, wie i s gsait haan, yso ist s aft kemmen; und ietz verkündig i wider öbbs. Ee wenn s gschieght, mach i s enk bekannt.
10 Singtß yn n Trechtein ayn neus Lied; verkünddtß seinn Ruem hinst eyn s End der Erdn! Juchetzn sollt s Mör und allss, was drinn ist, d Insln zamt ienerne Bewoner.
11 D Wüestn und d Stötn drinn sollnd luien, hinst auf Kedär abhin. Jubltß, ös Selerer; singtß vor Freud von de Gipfln abher!
12 Yn n Herrn sein Herrlichkeit sollnd s verkünddn und seinn Ruem auf de Insln verbraittn.
13 Dyr Trechtein ruckt aus wie ayn Röck, voller Kampflust wie ayn Krieger. Er laasst önn Weigruef loos, und seine Feindd überwinddt yr.
14 Lang gsag i überhaaupt nix; i blib staet und hielt mi zrugg. Wie ayn Geberete will i ietz schrein; pfnechen und pfnausn tue i.
15 De Berg und Bichln därr i aus und laaß iener Gras zammtrückln. Aus Flüss mach i ayn Trückne; Weiher laaß i austrückln.